เฉินเหว่ยถิง : บอดี้การ์ดหนุ่ม ใบหน้าหล่อเหลา ดึงดูดใจ นิสัยเงียบขรึม บางครั้งก็ขี้เล่น ขึ้นอยู่กับสถานการณ์ ถูกประธานเคน เก็บมาเลี้ยงตั้งแต่ 10 ขวบ ไม่รู้ชาติกำเนิดของตัวเอง จำได้เพียงชื่อตัวเองเท่านั้น
หลี่อี้เฟิง : คุณหนูของบ้านตระกูลหลี่ เป็นลูกคนเดียวของประธานบริษัทผลิตน้ำหอมรายใหญ่ของโลก จึงถูกเรียกว่าคุณหนู นิสัยเอาแต่ใจตัวเอง เพราะถูกตามใจแต่เล็ก รวมทั้งพอแม่เสียตอนอายุ 15 ปี นิสัยนี้ยิ่งเป็นมากขึ้น อยากได้อะไรก็ต้องได้ เอาเงินซื้อทุกอย่าง
ประธานเคน : ประธานบริษัทหลี่เพอร์ฟูม ทำธุรกิจมากมาย ไม่มีเวลาให้กับลูกชายคนเดียวมากเท่าไหร่นัก เนื่องจากเมียตายจึงเสียใจมากและทุ่มเทกับงาน มีศัตรูมากมายจึงต้องจ้างบอดี้การ์ดดูแลหลายคน
อู๋อี้ฝาน : ลูกชายของบริษัทอู๋ คู่แข่งคนสำคัญของอี้เฟิง นิสัยร่าเริงสนุกสนาน มองโลกในแง่ดีตลอดเนื่องจากครอบครัวอบอุ่นมากจนบางทีเค้าก็บ่นว่าร้อนเลยทีเดียว
แม่นมเหยียน : ผู้ดูแลความเรียบร้อยในบ้านและอาหารการกินทุกอย่างของคุณหนูอี้เฟิง และเป็นคนดูแลเหว่ยถิงมาตั้งแต่ถูกเก็บมาเลี้ยงที่บ้านตระกูลหลี่
หลี่อี้เฟิง : คุณหนูของบ้านตระกูลหลี่ เป็นลูกคนเดียวของประธานบริษัทผลิตน้ำหอมรายใหญ่ของโลก จึงถูกเรียกว่าคุณหนู นิสัยเอาแต่ใจตัวเอง เพราะถูกตามใจแต่เล็ก รวมทั้งพอแม่เสียตอนอายุ 15 ปี นิสัยนี้ยิ่งเป็นมากขึ้น อยากได้อะไรก็ต้องได้ เอาเงินซื้อทุกอย่าง
ประธานเคน : ประธานบริษัทหลี่เพอร์ฟูม ทำธุรกิจมากมาย ไม่มีเวลาให้กับลูกชายคนเดียวมากเท่าไหร่นัก เนื่องจากเมียตายจึงเสียใจมากและทุ่มเทกับงาน มีศัตรูมากมายจึงต้องจ้างบอดี้การ์ดดูแลหลายคน
อู๋อี้ฝาน : ลูกชายของบริษัทอู๋ คู่แข่งคนสำคัญของอี้เฟิง นิสัยร่าเริงสนุกสนาน มองโลกในแง่ดีตลอดเนื่องจากครอบครัวอบอุ่นมากจนบางทีเค้าก็บ่นว่าร้อนเลยทีเดียว
แม่นมเหยียน : ผู้ดูแลความเรียบร้อยในบ้านและอาหารการกินทุกอย่างของคุณหนูอี้เฟิง และเป็นคนดูแลเหว่ยถิงมาตั้งแต่ถูกเก็บมาเลี้ยงที่บ้านตระกูลหลี่
หลังจากเหตุการณ์รุนแรงในคฤหาสน์หลี่เคนชางวันนั้น คุณหนูก็ดูเงียบขรึม พูดน้อยลง ผมคิดว่าอาจจะเป็นเพราะการเตรียมงานแสดงน้ำหอมที่ปักกิ่ง ที่เรากำลังมาร่วมงานตอนนี้ คุณหนูทุ่มเทกับมันมาก เอาสูตรใหม่มาจัดแสดง เป็นที่ชื่นชอบของบริษัทจากฝรั่งเศสที่จะเจรจาขอนำเข้าด้วย...
งานนี้นับว่าคุณหนูเก่งไม่น้อยที่ทำให้ธุรกิจก้าวหน้าขึ้นไปอีก แต่ในงานนี้ผมสังหรณ์ใจ ผมรู้อยู่แล้วว่ามันต้องมีเรื่องยุ่งแน่ๆ เพราะคุณชายอู๋ ก็ต้องมาร่วมงานด้วยเหมือนกัน เมื่อเจอหน้ากันวันแรก คุณชายอู๋ไม่รอช้า เดินเข้ามาหาคุณหนูก่อนเลย...
"ว่าไง อี้เฟิง ไม่เจอกันหลายวัน ชั้นเฝ้านับวันรอที่จะอยู่ร่วมชายคาเดียวกับนายไม่ไหวแล้ว 555"
"นายมันบ้า!!!"
"คอยระวังคนของนายไว้ให้ดีเถอะ...อี้เฟิง...เอ๋ย...อี้เฟิง 555"
เค้าสองคนพูดอะไรผมได้ยินไม่ค่อยชัด รู้แต่ว่าคุณชายอู๋พยายามจะยกมือมาจับหน้าคุณหนู แต่คุณหนูปัดป้อง แล้วเดินไปอย่างเร็วจนผมต้องรีบเดินตาม...
ในคืนที่สามของงาน ผมได้รับข้อความจากคุณชายอู๋เข้ามาในโทรศัพท์
"คืนนี้...เที่ยงคืน พบกันที่คาเฟ่โรงแรม"
ผมจะทำยังไงดี คุณชายอู๋น่าจะมีความลับอะไรมาบอกผมเกี่ยวกับครอบครัวที่ผมตามหา ผมจะหาทางเลี่ยงคุณหนูยังไงดีนะ...ดีนะว่าคืนนี้คุณหนูมีนัดลูกค้าตอน 4 ทุ่ม คงจะเหนื่อยพอสมควร...
พอใกล้เวลานัด ผมควรจะเอะใจตั้งแต่แรกแล้วว่ามันแปลกๆ คุณหนูกลับมาที่ห้องตอน 5 ทุ่มครึ่ง และหันมาสั่งผมก่อนจะเข้าห้องปิดประตู
"พี่ถิงไปเฝ้าหน้าห้องเถอะ ผมเหนื่อยเดี๋ยวจะนอนแล้ว"
"คุณหนูไม่ให้ผมไปดูแลความเรียบร้อยในห้องเหรอครับ"
"ไม่ล่ะ วันนี้ผมอยากอยู่คนเดียว"
แล้วคุณหนูก็เปิดประตูเข้าไป ห้องนี้เป็นห้องสวีทใหญ่ของโรงแรม ในห้องมีพื้นที่ด้านนอกและห้องนอนอีก 2 ห้อง สองคืนที่ผ่านมา ผมเข้าไปนอนกับคุณหนูเป็นปกติ ส่วนลูกน้องคนอื่นๆอย่าได้หวังจะเข้ามาในห้องสวีทนี่ คุณหนูไล่ตะเพิดออกนอกห้องไปหมด...
แต่วันนี้มาแปลก ไม่ให้ผมไปอยู่ด้วย ผมเลยออกมานั่งที่โซฟาใหญ่ในห้อง เปิดทีวีเบาๆให้คุณหนูรู้ว่าผมอยู่ ผมดูนาฬิกาบ่อยมากเพราะในใจรู้สึกกระวนกระวาย...
แอบฟังเสียงในห้องคุณหนูก็มีเสียงอาบน้ำและเงียบไป ผมมองลอดพื้นประตู ไฟในห้องก็ปิดแล้ว...
อีก 5 นาทีเที่ยงคืน ผมควรไปดีมั้ย คุณชายอู๋มีข่าวอะไรอีกกันแน่นะ!!!
สักพักผมจึงตัดสินใจ ไม่ปิดทีวี แล้วแอบย่องออกไปจากห้อง แต่ให้ลูกน้องอีกคนมานั่งเฝ้าแทน
พอลงไปที่ชั้นคาเฟ่ ก็เจอคุณชายอู๋นั่งอยู่ก่อนแล้ว ผมจึงเดินเข้าไปหาและนั่งลง คุณชายยื่นแก้วไวน์ให้ผมดื่ม
"ไม่ครับคุณชาย มีอะไรก็บอกมาเลยครับ ผมรีบ"
"พี่ถิงก็รีบตลอด กลัวคุณหนูของพี่จะรู้รึครับ"
"คุณชายเอาอีกแล้วนะครับ คราวก่อนผมเกือบแย่ ตกลงคราวนี้ มีอะไรก็ว่ามาดีกว่าครับ"
คุณชายอู๋เดินมานั่งข้างผม แล้วยกแก้วไวน์ขึ้นพยายามจะเอาให้ผมดื่ม
"โธ่!!! พี่ถิงหน่ะ ลองดื่มหน่อยสิครับ แล้วจะชอบน้า"
แต่ผมก็เอามือปัดแก้วออก...
ตอนนั้นเองจู่ๆคุณหนูก็มาจากไหนไม่รู้ ปัดแก้วไวน์นั่นตกพื้นแตกกระจาย คนอื่นๆหันมามองกันทั้งร้าน!!!
ผมตกใจมาก ลุกขึ้นยืนแต่ไม่ทันแล้วครับ คุณหนูเข้ามาชุลมุนชุลเกกับคุณชายอู๋
"อู๋อี้ฝาน นายพยายามจะทำอะไรกับคนของชั้น"
"ทำไม!!! ชั้นจะทำอะไรก็เรื่องของชั้น"
สองคนกำลังเถียงกันไปและสู้กันไปด้วย ผมรีบเข้าไปห้ามและพยายามจะดึงคุณหนูออกมา ทุกอย่างวุ่นวายมาก จนมือคุณหนูข่วนมาโดนหน้าผม มีรอยเลือดออกซิบๆนิดหน่อย คุณหนูตกใจจึงหยุด...ไม่น่าเชื่อว่าคุณหนูจะเล็บคมขนาดนี้ แต่นั่นไม่ทำให้เหตการณ์เลวร้ายเท่าคุณชายอู๋โผเข้ามากอดผมต่อหน้านั่น...
"โถ่ๆๆๆ พี่ถิงของผม ผมบอกแล้วว่าอย่าไปอยู่กับคนโหดร้ายแบบนี้ก็ไม่เชื่อ ป่าเถื่อนชะมัด นี่หน่ะเหรอคุณหนูที่น่ารักของพี่ ฮึๆ"
ยังไม่ทันที่ผมจะได้ซับเลือดที่หน้าด้วยซ้ำ คุณหนูมาดึงคุณชายอู๋ออกทันทีและยื้อยุดฉุดกระฉากกันอยู่ตรงนั้น ผมคิดว่าเรื่องมันชักจะไปกันใหญ่แล้ว...แถมกลัวจะมีปัญหาต่อชื่อเสียงคุณหนู ดีว่าตอนนั้นคนในคาเฟ่ไม่มาก และค่อนข้างมืด ผมรีบเข้าไปแยกสองคนออกจากกัน
"คุณหนูๆ หยุดเถอะครับ"
"ไม่!!! พี่ถิง ผมจะฆ่ามัน"
ความชุลมุนยังดำเนินต่อไป ผมตัดสินใจยกตัวคุณหนูขึ้นบ่า คุณหนูดิ้นและถีบผมไม่หยุด
"พี่ถิงปล่อยผมนะ พี่ถิง ผมสั่งให้ปล่อย พี่จะขัดคำสั่งผมรึไง"
ผมรู้ว่าถ้าผมปล่อยคุณหนูลง ต้องเป็นเรื่องแน่ๆ วันนี้ขอขัดคำสั่งสักวันนะ...
ตลอดทางคุณหนูยังคงทั้งดิ้นทั้งร้อง
"อู๋อี้ฝาน ชั้นจะฆ่านาย ปล่อยๆๆ ปล่อยนะ"
ผมต้องพาคุณหนูกลับขึ้นห้องอย่างรวดเร็ว ดีว่าดึกแล้วไม่มีใครอยู่มากนัก เมื่อถึงห้องนอน ผมทิ้งคุณหนูลงไปที่เตียง คุณหนูยังคงดิ้นไม่หยุด
"พี่ถิง ปล่อย ปล่อยสิ พี่ถิง!!!"
ผมจับคุณหนูที่ยังคงดิ้นไปมาอยู่บนเตียง ผมเอามือล็อคมือทั้งสองข้างไว้แน่น
"คุณหนูครับหยุดก่อน"
"ไม่!!! คนทรยศ พี่ถิง!!!ปล่อยนะ ผมบอกแล้วว่าไม่ให้ยุ่งกับมัน ผมบะ......"
ผมเห็นคุณหนูยังคงดิ้นไม่หยุด ผมจึงเอาปากประกบเข้าไป และบดจูบลงกับปากอวบตรงหน้า ลมหายใจร้อนผาวรุนแรงของคุณหนูที่บ่งบอกว่ากำลังโกรธจัด ค่อยๆผ่อนคลายลง คุณหนูจูบตอบผมในเวลาไม่นานนัก สองขาที่ขยับขึ้นลงเริ่มหยุดและเหยียดตรง ผมยังคงบดเบียดปากคุณหนูต่อไปไม่หยุด จนกระทั่งเห็นว่าคุณหนูเริ่มสงบแล้วจึงถอนปากขึ้น และคลายมือที่กดข้อมือคุณหนูไว้ออก...
"เพี้ยะะะะะ"
คุณหนูเอื้อมมือมาตบผมเต็มแรง น้ำตาเริ่มเอ่อคลอเบ้าตา...
ผมจึงก้มลงบดจูบลงไปอีกครั้ง ซึ่งคุณหนูก็ยังตอบรับอีกเช่นเดิม ผมค่อยๆไล่จูบลงมาที่ซอกคอทั้งซ้ายและขวา พอผมเงยหน้าขึ้น
"เพี้ยะะะะะ"
คุณหนูก็ตบหน้าผมที่เดิมอีกเป็นครั้งที่สอง ผมไม่ได้ซาดิสม์นะครับ แต่ผมยอมรับผิด ผมยินดีให้คุณหนูทำโทษ ผมเจ็บนิดหน่อยแต่ก็ต้องทนได้
ผมก้มลงซุกไซร้ซอกคอไล่ไปจนใบหู ขบกัดที่ใบหูอย่างแผ่วเบา พร้อมกระซิบว่า
"คุณหนูตีผมเลยครับ"
"เพี้ยะะะะะ"
ตอนนี้ผมว่าแก้มผมข้างนี้คงจะแดงมากแล้ว แต่ผมก็ยินยอมแต่โดยดี
ผมไม่แก้ตัวใดๆ เงยหน้าขึ้นค่อยๆแกะกระดุมเสื้อคุณหนูออก คุณหนูก็เอามือมาถอดเสื้อผมออกเช่นกัน ผมค่อยๆเอามือสอดเข้าไปด้านในของกางเกง และปลุกเร้าส่วนนั้นของคุณหนู มือเริ่มถูไถบนกางเกงในไปมา และเริ่มเอาลิ้นไปเลียส่วนยอดอกเม็ดสีชมพูจนชุ่มแฉะไปด้วยนำ้ลายผม ส่วนล่างคุณหนูเริ่มชื้นแฉะ ผมจึงเอามือล้วงเข้าไปใต้กางเกงในเพื่อสัมผัสแก่นกายที่แท้จริงของคุณหนู...มือผมยังคงถูไปมาเพื่อปลุกเร้ามากขึ้น
"อื้ออออ อื้ออออออ"
คุณหนูเริ่มแหงนหน้าบิดตัวและร้องครางออกมา
"พี่ถิง อื้มมมมมม"
ส่วนล่างยังคงปล่อยน้ำชุ่มมือผมต่อไป ปากผมก็ยังขบดูดส่วนยอดอกไม่หยุด จนด้านหนึ่งแดงไปหมด
ขาคุณหนูเริ่มงอเกร็ง ตอบรับอารมณ์ที่ผมกระตุ้นให้ เสียงที่ร้องแต่ชื่อผม ทำให้ผมรู้ว่าคุณหนูคงหวงผมมาก เลยทำให้โกรธแบบนี้...
คุณหนูเอามือกอดผม แล้วเอาเล็บจิกหลังผมไว้จนผมรู้สึกเจ็บ แต่นั่นเป็นเพราะคุณหนูปลดปล่อยอารมณ์ออกมาเต็มที่ ผมจึงลุกขึ้นถอดกางเกงตัวเองออกและถอดกางเกงคุณหนูออกด้วย
ส่วนล่างคุณหนูน่าจะพร้อมสำหรับผมแล้ว ผมพลิกให้คุณหนูหันข้าง คุณหนูคงเริ่มหมดแรงลงบ้างแล้ว จึงพลิกตามโดยไม่มีแรงขัดขืนใดๆ ผมเอานิ้วสองนิ้วสอดเข้าที่ส่วนท้ายโดยมีน้ำที่คุณหนูปล่อยออกมาผสมปนเปแถวๆนั้น
"อึกกก อ๊าาาาาาา"
ช่องทางเริ่มกว้างขึ้น คุณหนูตัวเกร็งงอ...ผมจับส่วนของผมสอดใส่เข้าช่องทางที่เตรียมไว้
"อ๊าาาาาา อ๊าาาาาาาา"
"อึก อึก อึก พี่ถิง อึก"
ผมยังคงสอดเข้าไปให้ลึกขึ้นๆ คุณหนูจับแขนผมข้างหนึ่งไปกอดและบีบไว้
ผมเอาหัวคุณหนูมาหนุนแขนอีกข้าง และซ้อนตัวเข้าด้านหลังพอดี ส่วนของผมเริ่มมีน้ำที่ปลดปล่อยหลั่งออกมาบ้างตามอารมณ์ผมเช่นกัน....
"คุณหนู...อึ้บบบ อึก"
ผมขยับให้แน่นขึ้นและดึงออกเป็นจังหวะช้าๆ และแรงขึ้นเพื่อไม่ให้คุณหนูเจ็บมากนัก
"อ๊าาาาา อ๊าาาา พี่ถิง"
"อื้มมม คุณหนูครับ"
เสียงผมตอบรับกับคุณหนูไปเรื่อยๆ จนพอส่วนของผมหลุดออกมา ผมจึงกอดคุณหนูเอาไว้ในอ้อมแขนและคุณหนูก็หมดแรงเงียบไป...
สักพักคุณหนูก็หันหน้าที่มีเหงื่อผุดเป็นเม็ดๆ มาหาผมและเอามือมาลูบแก้มที่ตบผม
"เจ็บมากมั้ย!!!"
ผมเอามือจับมือคุณหนูไว้ และถูเบาๆ
"ผมรักคุณหนูนะครับ"
"อื้มมมม พี่ถิง เจ็บมากสินะ"
"ผมสมควรโดนแล้ว ผมทำผิด ผมขอโทษครับคุณหนู"
"พี่ถิงเป็นของผม ผมบอกแล้วว่าไม่ให้ยุ่งกับมัน ทำไมต้องแอบไป"
"คุณหนู ผมจะบอกความลับที่ผมกับคุณชายอู๋คุยกันให้ฟังนะครับ"
"ดี...ทั้งหมดนะ"
"ครับ ผมจะไม่มีความลับกับคุณหนูอีก"
คุณหนูหลิกตัวกลับมาหาผม แล้วก้มลงจูบแก้มที่แดงก่ำของผม
"อ่ะ เดี๋ยวต้องประคบน้ำแข็งแล้ว ไม่งั้นจะบวมนะพี่ถิง"
ผมยกมือคุณหนูขึ้นมาจูบ
"คุณหนูจะดูแลผมเหรอครับ"
"เชอะ!!! พี่ถิงก็ไปหานายอู๋อี้ฝานสิ"
"โธ่!!! คุณหนู นะๆๆ ประคบน้ำแข็งผมทำเอง ขอจูบประคบหลายๆทีได้มั้ย"
"พี่ถิงเนี่ยะ!!! ฮึๆๆๆ"
....ผมจะเล่าให้คุณหนูฟังทุกอย่าง เสียงหัวเราะและรอยยิ้มคุณหนู คือความสุขที่สุดในชีวิตผม แค่นี้ผมก็ไม่ต้องการอะไรแล้วครับ.....
..........,,,,,,,,,,,,โปรดติดตามตอนต่อไป,,,,,,,,,..........
