ตอนที่ 3 "First kiss"
แต่คนที่อยู่ในอ้อมแขนเขาตอนนี้ เหมือนคนนอนหลับไม่รู้เรื่อง เขาจะรู้มั้ยว่ามีคนคิดถึงมากแค่ไหน???
คอยเฝ้าตาม เฝ้าดูอยู่ห่างๆ มองเห็นความสำเร็จของตัวคนถูกอุ้ม นึกถึงสิ่งที่เคยคุยให้เขาฟังว่าสักวันนึงจะเป็นหมอให้ได้
เขาจะรู้มั้ยว่า รุ่นพี่คนนี้เสียสละอนาคต เสียสละทุกอย่างเพียงเพื่อให้อีกคนได้เป็นอย่างที่ฝันไว้...
จนกระทั่งวันนี้วันที่เขาทนไม่ไหวอีกต่อไป เขารู้สึกว่าถ้าเขาจะตาย อย่างน้อยก็ขอให้เขาได้เจอหน้ารุ่นน้องคนนี้อีกครั้งหนึ่งก็พอ แต่ตอนนี้เขาควรทำยังไงในเมื่อหมอที่แสนน่ารัก...ความอบอุ่นเดียวในใจเขา ทำไมถึงนิ่งไปแบบนี้
เขาวางหมออี้เฟิงลงบนโซฟาในห้องรอใหญ่ด้านนอกห้องทำแผล...
"โอ๊ย!!! เจ็บชะมัด หมอๆๆ ตื่นสิ เป็นอะไรมากมั้ย"
เขาพยายามเขย่าร่างตรงหน้า เริ่มมีการขยับเขยื้อน...
"พะ...พี่ถิง พี่อย่าทิ้งผม พี่ถิง"
หูเขาได้ยินทุกอย่างชัดเจน หน้าที่เจ็บปวดตรงหน้า เอ่ยชื่อเขาออกมาเบาๆ
"อี้เฟิง อี้เฟิง ได้ยินพี่มั้ย"
คุณหมอเงียบและเหมือนหลับไปอีกครั้ง...
เขาไม่รู้จะทำยังไง ยาดมอะไรก็ไม่มี เรียกแล้วก็รู้สึกตัวแป๊บนึงแล้วก็เหมือนหลับไปอีกแล้ว
เขาจึงทำอะไรไม่ได้ นอกจากนั่งเฝ้าอยู่ข้างๆโซฟาเพื่อรออีกฝ่ายรู้สึกตัว
ภาพอดีตชัดเจนเสมอในใจเขา...
.............................................................................................................
เสียงไขก๊อกแก๊กที่ประตูห้องพยาบาลดังขึ้นยามเย็นใกล้ค่ำ...เขามาแอบหลบผู้คนหลับเหมือนทุกที
สักพักก็รู้สึกได้ถึงเสียงพูดคุยของเจ้าน้องเหมียวที่คุ้นเคย...เขาชอบฟังเสียงนี้ จึงปล่อยให้อีกฝ่ายพูดมากเหมือนเดิม
"พี่ถิง พี่ถิงตื่นสิ มีคนบอกว่าวันนี้พี่ไม่เข้าเรียนอีกแล้วเหรอ"
ผมเงียบไม่ตอบอะไร...หลับตาต่อไป
"พี่ถิง พี่จะทำแบบนี้ไม่ได้นะ การเรียนสำคัญมาก เราอยากจะมีอาชีพที่ดีก็ควรเข้าเรียนสิ"
"พี่ถิงๆๆ ตื่นสิ พี่ได้ยินผมมั้ย"
เมื่อไม่มีเสียงตอบ แมวน้อยจึงยื่นหน้าเข้ามาใกล้ๆ ผมอยากแกล้งอยู่แล้วจึงดึงร่างนั้นเข้าหาตัว ใช้แรงที่มากกว่า กดปากอีกฝ่ายเข้ามาหาปากผม ตอนแรกๆเขาก็ดิ้น แต่สู้แรงผมไม่ได้หรอก สุดท้ายเขาเริ่มยอมให้ผมเอาลิ้นแหวกเข้าไป สอดส่ายหาปลายลิ้นอีกฝ่าย ตวัดเกี่ยวพันแลกเปลี่ยนความร้อน ลมหายใจเขาเริ่มแรงขึ้น ผมว่าผมได้ยินเสียงหัวใจเค้าเต้นแรงนะ พอกดแรงเข้าแว่นตาเค้ากระแทกตาผม ผมจึงถอดแว่นออก เค้าจึงได้จังหวะถอนปากออกมา...
"พี่ถิง พี่ทำอะไร???"
"ทำไม??? ไม่ชอบพี่แล้วเหรอ"
"ผะ...ผมเปล่า ผมชอบพี่ครับ แต่..."
คราวนี้ผมไม่ปล่อยให้เค้าพูดอีกต่อไป ริมฝีปากอุ่นร้อนเมื่อกี้มันกระตุ้นความรู้สึกในจิตใต้สำนึกผมออกมา ผมอยากจูบเค้าอีก!!!
ผมกดเค้าให้ปากประกบลงมาอีกครั้ง คราวนี้ลิ้นสองฝ่ายแตะสลับไปมา ริมฝีปากผมดูดอีกฝ่ายไว้อย่างแน่น จนรู้สึกได้ว่าเค้าเหมือนจะผ่อนลมหายใจไม่ได้ เลยหยุดก่อน...
"ตัวแสบ เป็นไงบ้าง"
อีกฝ่ายไม่ตอบ ก้มหน้างุดๆไม่ยอมสบตา เด็กหนอเด็ก...ถึงแม้จะเริ่มมืด แต่สังเกตได้ว่าใบหน้ามีสีแดงขึ้นมาก
"ผม...เอ่อ ไม่เป็นไรครับ"
"จูบเก่งเหมือนกันนิเรา เคยจูบใครมาก่อนมั้ยเนี่ยะ"
"เปล่านะครับเปล่า!!! นี่เป็นครั้งแรก เอ่อ....ผมเพิ่งเคยจูบแบบนี้"
ร่างขาวบางตรงหน้า พอไม่มีแว่นตาก็เผยแววตาใสกลมโต โบกมือหยอยๆ ว่าผมเป็นคนให้จูบแรกกับเค้า....ผมอดหัวเราะไม่ได้จริงๆ
"555 เจ้าแมวน้อยเอ้ย!!! ปกติแมวเค้าต้องเจ้าเล่ห์นิดๆมั้ย นี่มีอะไรก็พูดออกมาหมด น่ารักจริงๆ"
ผมเอามือลูบหัวเค้าที่ยังเอาหน้ามาใกล้ๆผมที่นอนอยู่...
"เอาล่ะ จำไว้ อย่าให้คนอื่นทำแบบนี้ได้ นอกจากพี่ เข้าใจมั้ย"
อีกฝ่ายก้มหน้าลงอีกครั้งพร้อมรับคำหนักแน่น
"แน่นอนครับ พี่ถิงเป็นคนเดียวเท่านั้น"
ผมลุกขึ้นจากที่นอนอยู่แล้วนั่งลง เอามือตบที่ข้างตัวเพื่อเรียกให้เค้าขึ้นมานั่งด้วย
"ยังไม่กลับบ้านอีกเหรอ"
"ผมบอกที่บ้านว่าจะไปติวหนังสือกับเพื่อนครับ"
"แล้วที่บ้านก็เชื่อ!!! ร้อยวันพันปี ไม่เคยเห็นไม่กลับบ้าน"
"ก็ผมเป็นห่วงพี่ถิง ไม่อยากให้พี่ไม่ไปเรียนหนังสือ ถ้าพี่ไม่อยากเข้าเรียน ให้ผมสอนให้มั้ย"
ผมหันไปมองหน้าเค้า แล้วทำหน้าสงสัย
"นายเรียนม.ต้น ส่วนชั้นเรียนม.ปลาย นายก็สอนได้เหรอ"
"ได้สิครับ ผมอ่านมาจะหมดแล้ว สบายมาก"
"งั้นถ้านายสอนชั้น นายอยากให้ชั้นให้ค่าจ้างเป็นอะไรล่ะ"
"ผม...ไม่อยากได้อะไรหรอกครับ แค่อยากให้พี่สอบได้"
"ใจดีนักนะเรา"
ผมอดไม่ได้ จึงเอามือไปขยี้ผมเค้าอีกรอบ คราวนี้อีกฝ่ายมากอดผมเอาไว้แน่น
"ผมชอบพี่ถิงที่สุด ขอแค่พี่อยู่กับผมก็พอแล้ว"
คนที่ดูเกเรแบบผม มีคนมากอดขนาดนี้ ช่วยไม่ได้ที่ผมจะรักเค้าตอบและดีใจที่มีความอบอุ่นแบบนี้อยู่ใกล้ๆ...
ผมจึงจูบเค้าอีกครั้ง คราวนี้อีกฝ่ายไม่ขัดขืนใดๆ ผมจึงเอามือดึงเสื้อเค้าออกจากกางเกงและเข้าไปลูบสัมผัสส่วนหน้าอกและท้องอย่างแผ่วเบา เขาดูตัวสั่นนิดๆ แต่ไม่ต่อต้านอะไร ผมจึงปลดกระดุมเสื้อเค้าออกและบดจูบเข้าไปอีก เค้าเอามือดันตัวผมออกเล็กน้อย...
"พี่ถิง...ผม...ผมกลัว"
"แมวน้อย อยู่กับพี่ นายไม่ต้องกลัวอะไร ไหนว่าอยากอยู่กับพี่ไง"
ผมจับเค้านอนลง....ท่อนบนเปลือยเปล่า คนตรงหน้าหลบสายตาผมด้วยความอาย
"พี่ถิง...พี่ถิง พี่ถิงใช่มั้ย"
ภาพตรงหน้าเลือนหาย....กลายเป็นหน้าคุณหมอที่เข้ามาใกล้ๆ เมื่อเขาลืมตาขึ้น
.....................................................................................................................
"อ้าว!!! หมอ ฟื้นแล้วเหรอ เรียกใครหน่ะ???"
"ก็พี่ไง พี่ไม่ใช่โจรโรคจิต แต่พี่คือพี่ถิงของผม"
คุณหมอหน้าอวบอูมตรงหน้า ยื่นหน้ามาหาความจริง โดยนั่งคุกเข่าจ้องหน้าผม
"หมอ!!!สลบแล้วเพี้ยนรึไง คุณพูดถึงใครกัน ผมเป็นมือปืนรับจ้าง จะไปเป็นพี่ถิงของคุณได้ยังไง เอาล่ะหมอ!!! ในเมื่อไม่เป็นไรแล้ว ก็มาต่อกันเถอะ ลูกชายผมยังต้องการหมออยู่นะ 555"
ผมเอามือเค้ามาจับเข้าที่เป้าผม และถูไปมา...
"ไม่ๆ พี่ถิง พี่อย่าทำแบบนี้ พี่แกล้งลืมผมใช่มั้ย หยุดนะ...ไอ้บ้า ปล่อยสิ ปล่อย"
เค้าเอามือที่เหลือทุบอกผมไม่หยุด ในขณะที่พยายามดึงมือออกจากเป้าที่ผมจับเอาไว้...
น้ำตาเริ่มซึมจากหางตาคุณหมอตรงหน้า ผมจึงอดทนไว้ไม่ไหวอีกต่อไป ผมหมดแรงแกล้งเค้าแล้วล่ะ จึงรวบตัวเข้ามากอดไว้ เค้าจึงพิงมาบนตัวผม
"จะฆ่าพี่รึไง เดี๋ยวแผลก็ปริพอดี ทำไมเดี๋ยวนี้แรงเยอะนักนะ เจ้าเหมียวน้อย"
สักพักอีกฝ่ายแทบจะโถมเข้าหาผม น้ำตาไหลอาบแก้มพร้อมเสียงปล่อยโฮ เหมือนอัดอั้นมานาน
"พี่ถิงๆ พี่ถิงจริงๆด้วย พี่มาหาผมแล้ว ฮือๆๆๆ"
...........................................................โปรดติดตามตอนต่อไป..................................
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น