ตอนที่ 4 "Sharp pain"
"โอ๊ยๆๆ เจ้าเหมียวตัวแสบ จะกี่ปีก็เหมือนเดิมนะ เจ็บๆๆ"
คนที่ผมคิดถึงที่สุดมาตลอด อยู่ตรงหน้าผม เค้าเอามือกดที่ท้องตรงแผลที่ถูกปิดอยู่ ผมค่อยคลายมือออก ปาดน้ำตา แล้วดูที่แผล
"อ้าว เลือดซึมออกมาอีกแล้ว เดี๋ยวผมทำแผลให้ใหม่นะ"
"ไม่เป็นไรๆ พี่ไม่ค่อยเจ็บเท่าไหร่หรอก พี่ต้องไปแล้ว ไม่อยากทำให้หมอเดือดร้อนหน่ะ"
"พี่ถิง พี่จะไปไหน ผมไม่ให้พี่ไปไหนอีกนะ พี่มานั่งบนโซฟานี่ก่อน"
ผมแหวกมือเข้าไป แล้วไปหยิบผ้ามาปิดที่แผลใหม่อีกรอบ
"พี่หายไปไหนมา พี่บอกผมได้มั้ย....อื้ออออ"
ผมยังพูดไม่จบ ริมฝีปากหนาตรงหน้าเข้ามาประกบ ปลายจมูกแตะกันไปมา ลมหายใจของเค้ารดลงมาที่หน้าผม ผมไม่ได้ฝันไปจริงๆ พี่ถิงของผม เค้ากลับมาหาผมแล้ว...
..........................................................................................
"แมวน้อย หันหน้ามองพี่สิ"
"พี่ถิง ผมชอบพี่มาก"
ผมเอามือจับแก้มเค้าไว้ทั้งสองข้าง พี่ถิงถอดเสื้อตัวเองออกวางไว้ด้านล่าง แล้วขึ้นมาคร่อมบนตัวผม
"ไหนเรา เอามือจับแก้มพี่เหรอ อ่ะ จับไว้แบบนี้นะ"
เค้าเอาสองมือผม ไปโอบที่เอวเค้าไว้ ผมสัมผัสกล้ามเนื้อที่แข็งแรงของเค้า ยิ่งทำให้ผมรู้สึกใจเต้นเป็นกลองเลย ผมตื่นเต้นมากครับคืนนั้น
พี่ถิงก้มลงจูบที่แก้มผมแล้วเริ่มไล่มาที่ซอกคอ ทั้งดูดและปล่อย จนผมรู้สึกเสียวไปหมด มือเค้าปลดซิบกางเกงผมออกอย่างช้าๆ เป็นจังหวะเดียวกับที่ริมฝีปากเค้าเริ่มมาขบที่ยอดอกผมเล่น
"อื้อออ อื้ออออ"
ผมเริ่มบิดตัวไปมา เมื่อพี่ถิงเอามือสอดเข้าไปในกางเกงและลูบส่วนล่างของผมขึ้นลงผ่านกางเกงใน สัมผัสแบบนี้ยิ่งกระตุ้นให้ผมรู้สึกเสียวมากขึ้น ผมขบริมฝีปากตัวเองแน่น หลับตาลงเพราะไม่กล้ามองอะไรทั้งสิ้น
สักพักทุกอย่างก็หยุดลง ผมจึงลืมตาขึ้น
"แมวน้อย นายแน่ใจนะ ว่าอยากทำแบบนี้"
ผมเอามือลูบที่ริมฝีปากตรงหน้าที่กำลังก้มมองผมอยู่
"ผมแน่ใจครับ มีเพียงพี่เท่านั้นที่ผมอยากอยู่ด้วยตลอดไป"
"งั้นตั้งแต่คืนนี้ไป อี้เฟิงก็จะเป็นของพี่ถิงนะ เข้าใจมั้ย ไม่ว่าอะไรจะเกิดขึ้น พี่จะปกป้องนายเอง แมวเหมียวของพี่"
พี่ถิงปลดกางเกงตัวเองออก ตอนนี้ผมเห็นเต็มสองตา จริงๆคือหลับตาไม่ทันครับ 555 พี่เค้าก็ถอดกางเกงผมออกหมด แล้วพลิกผมให้นอนคว่ำ ผมทำตามความต้องการของเค้าทุกอย่าง พี่เค้าไม่รุนแรง เค้ารู้วิธีที่จะทำให้ผมไม่เจ็บมาก แต่สุดท้าย ผมก็รู้สึกเจ็บอยู่ดี
"อึ๊กๆๆ อีกนิดนะๆ"
หลังจากที่เค้ากระตุ้นช่องทางด้านหลังจนพอใจ เค้าก็สอดส่วนล่างเข้ามาในตัวผมจากทางด้านหลังทั้งหมด มันเป็นความรู้สึกที่ผมไม่อาจปฏิเสธได้ ว่ามีความสุขที่มีเค้าอยู่ใกล้ๆ เราสัมผัสกันและกัน พี่ถิงของผม ไม่ได้โหดร้ายหรือก้าวร้าวแบบที่คนอื่นๆพูดกัน ตรงกันข้าม เค้ากระซิบข้างหูผมตลอด เอามือลูบที่แขนและลำตัว เพื่อให้ผมผ่อนคลายและรู้สึกดีขึ้นจากแรงปะทะที่เข้ามา...
"อ๊าสสส พี่ถิง อ๊าสสสส"
...........................................................................................
"หมอๆ อะไรกัน แค่นี้ก็เคลิ้มแล้วเหรอ 555"
เค้าถอนปากออกไปตอนไหนผมแทบไม่รู้สึก แต่ภาพและความรู้สึกคืนนั้นเริ่มกลับมาชัดเจนอีกครั้ง...
"พี่ถิง ตกลงพี่ยังไม่ตอบผมเลย ว่าพี่หายไปไหนมา"
"หมอไม่จำเป็นต้องรู้หรอก แค่ทุกวันนี้เราเป็นหมอได้ พี่ก็ดีใจมากแล้ว"
มือคู่นี้ขยี้หัวผมและจับโยกไปมา เค้าทำแบบเดิมที่เคยทำ ผมจึงเอาหน้าผากไปชนและเอาปลายจมูกแตะกัน นี่คือท่าประจำของเราสองคน เวลาอยากคุยกันจริงจัง
"ทำไมพี่ต้องทำเหมือนผมเป็นคนอื่นด้วย"
"ก็หมอเป็นหมอแล้ว พี่เป็นมือปืน เป็นคนร้าย เราไม่ได้เป็นเหมือนเมื่อก่อนแล้วนะ"
"ผมจะช่วยพี่เอง เหมือนที่พี่เคยช่วยผม"
"ช่วยอะไร แมวเหมียว 555 ที่ผ่านมา นายสอนอะไร ชั้นเคยฟังที่ไหนล่ะ"
พี่ถิงเอามือมาจับไหล่ผมสองข้างเพื่อดันออก
"แค่นี้ก็เกินกว่าที่พี่คิดไว้แล้ว พี่แค่นึกว่า ถ้าจะตาย ก็อยากเห็นหน้าเราก่อน พี่ก็ไม่คิดว่าเรื่องจะเป็นแบบนี้ แถมไม่ตายอีกต่างหาก 555 พี่ไม่คิดว่าเราจะจำพี่ได้ ไม่คิดว่าเราจะต้องมาเป็นห่วงพี่ สอนพี่ ดูแลพี่อีก พี่รู้ว่าเราหวังดี แต่พี่ไม่ต้องการ"
จบประโยคนั้นคนตัวใหญ่ลุกขึ้น จับที่แผล แล้วเดินไปที่หน้าประตู ยกประตูเหล็กขึ้น แล้วออกไป ทิ้งผมไว้กับความเงียบสงัดและความรู้สึกผมที่ชาไปทั้งตัว...นี่หรือคือความรัก ผมรู้สึกเจ็บจี๊ดขึ้นมาที่หัวใจอย่างบอกไม่ถูก
ครั้งที่สองแล้วที่ผมรู้สึกแบบนี้ ตามที่เรียนมา หัวใจรับความรู้สึกเจ็บปวดไม่ได้นะ มันไม่มีเส้นประสาทอะไรมาหล่อเลี้ยง แต่ทำไมผมถึงได้เจ็บแบบนี้อีกแล้วล่ะ...น้ำตาค่อยๆไหลออกมาอีกครั้ง อีกแล้วเหรอ ทำไมๆๆ
..........................โปรดติดตามตอนต่อไป...........................
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น