My Pretty boy
เฉินเหว่ยถิง : บอดี้การ์ดหนุ่ม ใบหน้าหล่อเหลา ดึงดูดใจ นิสัยเงียบขรึม บางครั้งก็ขี้เล่น ขึ้นอยู่กับสถานการณ์ ถูกประธานเคน เก็บมาเลี้ยงตั้งแต่ 10 ขวบ ไม่รู้ชาติกำเนิดของตัวเอง จำได้เพียงชื่อตัวเองเท่านั้น
หลี่อี้เฟิง : คุณหนูของบ้านตระกูลหลี่ เป็นลูกคนเดียวของประธานบริษัทผลิตน้ำหอมรายใหญ่ของโลก จึงถูกเรียกว่าคุณหนู นิสัยเอาแต่ใจตัวเอง เพราะถูกตามใจแต่เล็ก รวมทั้งพอแม่เสียตอนอายุ 15 ปี นิสัยนี้ยิ่งเป็นมากขึ้น อยากได้อะไรก็ต้องได้ เอาเงินซื้อทุกอย่าง
ประธานเคน : ประธานบริษัทหลี่เพอร์ฟูม ทำธุรกิจมากมาย ไม่มีเวลาให้กับลูกชายคนเดียวมากเท่าไหร่นัก เนื่องจากเมียตายจึงเสียใจมากและทุ่มเทกับงาน มีศัตรูมากมายจึงต้องจ้างบอดี้การ์ดดูแลหลายคน
อู๋อี้ฝาน : ลูกชายของบริษัทอู๋ คู่แข่งคนสำคัญของอี้เฟิง นิสัยร่าเริงสนุกสนาน มองโลกในแง่ดีตลอดเนื่องจากครอบครัวอบอุ่นมากจนบางทีเค้าก็บ่นว่าร้อนเลยทีเดียว
แม่นมเหยียน : ผู้ดูแลความเรียบร้อยในบ้านและอาหารการกินทุกอย่างของคุณหนูอี้เฟิง และเป็นคนดูแลเหว่ยถิงมาตั้งแต่ถูกเก็บมาเลี้ยงที่บ้านตระกูลหลี่
ตอนที่ 1 ออกคำสั่ง (There must be an Order)
คฤหาสถ์หลี่เคนชาง เป็นที่อยู่ของท่านประธานบริษัทและลูกชายคนเดียวของเค้า "หลี่อี้เฟิง"
เค้าได้รับการดูแลจากแม่นมเหยียน ผู้ซึ่งตอนนี้เป็นเหมือนแม่ของเค้า เพราะแม่ของเค้าเสียเมื่อตอนอายุ 15 ปี...
"คุณหนูคะ ได้เวลาทานนมแล้ว ป้าเอาวางไว้นี่นะคะ อยากได้อะไรอีกมั้ย?" แม่นมเหยียนยังคงรักษาหน้าที่เหมือนเคย ที่ทุกวันหลังจากทานข้าวเสร็จ ก็จะต้องขึ้นมาดูแลความเรียบร้อยและเอานมสดมาให้คุณหนูดื่มก่อนนอน
"นี่ป้า ผมบอกแล้วไงว่า ตอนนี้ผมอายุ 28 แล้วนะครับ ไม่ต้องทำเหมือนผมเป็นเด็กน้อย 10 ขวบที่ต้องดื่มนมทุกวัน ตอนนี้ผมแทบจะกรอกเหล้าแทนน้ำได้อยู่แล้วเวลาต้องออกงานกับป๊าหน่ะ" คุณหนู ไม่สิ จริงๆต้องเรียกว่าคุณชาย หากแต่ทุกคนในบ้าน เรียกคุณหนูแบบนี้มาตั้งแต่เด็กตามแม่นมกันไปหมด
"โธ่!!! ป้าทราบค่ะ ว่าคุณหนูหน่ะโตแล้ว แต่ยังไงป้าก็ยังเห็นคุณหนูเป็นเด็กอยู่ดี คุณผู้หญิงก็ฝากฝังป้าไว้ ป้าก็ต้องดูแลสิคะ ถ้าไม่มีอะไรแล้ว ป้าขอตัวก่อนนะคะ" ว่าแล้วแม่นมเหยียนก็ทำท่าจะถอยกลับออกจากห้องไป หากแต่คุณหนูอี้เฟิงยังคงสั่งการต่อ
"ตามพี่ถิงมา ผมมีอะไรจะต้องสั่งเค้า แล้วป้าก็ไปนอนเถอะ บอกทุกคนว่าพี่ถิงอยู่กับผม ไม่ต้องให้ใครมาเฝ้าอีก เข้าใจไหมครับ"
แม่นมเหยียนรู้ดี ถึงความสัมพันธ์ที่ผิดปกติของคู่นี้ หากแต่ถึงอย่างไร เธอก็รักทั้งคู่ ถึงเธอจะไม่เคยเห็นตรงๆ แต่ก็พอจะเดาได้ เพราะเมื่อไหร่ก็ตามที่คุณหนูออกคำสั่งเรียกยามดึกแบบนี้ กว่าเหว่ยถิงจะได้กลับออกไปที่ห้องนอนตัวเองก็เช้าแล้ว เธอเคยเตือนเหว่ยถิงว่า ตัวเองเป็นแค่เด็กที่ท่านประธานเก็บมาเลี้ยง ไม่ควรทำอะไรที่ไม่สมควร หากแต่ถ้านั่นเป็นความต้องการของคุณหนูและเหว่ยถิงเองก็คงปฏิเสธไม่ได้ เธอเลยไม่รู้จะแก้ไขอย่างไร ได้แต่เก็บเรื่องเงียบไว้คนเดียว...
คนตัวใหญ่ที่กล้ามเนื้อทุกส่วนฟิตแข็งแรงดีเนื่องจากฝึกฝนตลอดเวลา เดินขึ้นบันไดมาที่ชั้นสองของคฤหาสถ์ เค้ารู้ดีว่าคุณหนูหลี่อี้เฟิงคนนี้ต้องการอะไรก็ต้องได้ และที่เรียกเค้าไปเวลานี้ต้องการอะไร ปกติแล้วเค้าจะต้องมาหาหรือถูกเรียกประมาณสัปดาห์ละครั้ง หากแต่วันนี้แปลกมาก เพราะเมื่อสองวันก่อนคุณหนูก็เพิ่งเรียกเค้าไป ทำไมวันนี้แม่นมถึงได้มาตามเค้าอีก เค้าก็ไม่เข้าใจ...
หน้าที่หลักของเค้าที่ได้รับการสั่งมาจากท่านประธานหลี่คือดูแลความปลอดภัยทุกอย่างของคุณหนู ตั้งแต่คุณผู้หญิงเสีย ก็มีแต่เค้ากับแม่นมเท่านั้นที่อยู่ข้างคุณหนูมาตลอด เพราะไม่มีใครสามารถเข้าใกล้คุณหนูผู้เอาแต่ใจของตระกูลหลี่ได้เลย สัก 5 นาทีเป็นอย่างมากก็ถูกไล่ออก หรือไม่ก็บอกว่าไม่ต้องมายุ่งอีก...
จริงๆแล้ว เฉินเหว่ยถิง ถูกฝึกมาตั้งแต่ได้รับการเลี้ยงดูจากที่นี่ เพื่อให้ดูแลความปลอดภัยของท่านประธานหลี่ เค้าถูกส่งไปเรียนวิชาทางการทหารและการสอดแนมต่างๆ และวิชาการเป็นบอดี้การ์ดในอนาคตโดยที่เค้าก็เต็มใจทำอย่างเต็มที่ เพื่อตอบแทนบุญคุณที่ตระกูลนี้เลี้ยงดูเค้ามา เค้ายังจำเหตุการณ์เมื่อ 20 ปีก่อนได้...
"ป๊าครับ นั่นใครอ่ะครับ นอนอยู่ตรงถังขยะนั่น" คุณหนูของผม เค้าเป็นคนชี้ให้ท่านประธานเห็นผมที่นอนหายใจรวยริน แทบไม่รู้สึกตัว ผมจำภาพนั้นได้เลือนลางมาก ผมถูกตีที่หัวและเอามาทิ้งไว้ที่นี่ ภาพนั้นคือภาพสุดท้ายก่อนที่ผมจะจำอะไรไม่ได้อีก
ตั้งแต่คุณผู้หญิงเสียจากเหตุการณ์ลอบทำร้ายคราวนั้น ผมปกป้องท่านประธานได้ แต่ไม่สามารถปกป้องนายหญิงได้ นั่นทำให้ผมเสียใจมาก ดังนั้นตั้งแต่นั้นมา ท่านประธานก็สั่งให้หาบอดี้การ์ดมาเฝ้าคุณหนู หากแต่อย่างที่บอก มีเพียงผมเท่าน้้นที่ทนรองรับอารมณ์และอยู่กับคุณหนูได้จนกระทั่งตอนนี้...เพราะเค้าคือผู้มีพระคุณที่สุดของผม
ผมมาหยุดยืนที่หน้าประตูห้อง พร้อมเคาะประตู
"ผมเองครับ คุณหนู"
"เข้ามา!!!"
เมื่อผมเข้าไป คุณหนูอยู่ในชุดเสื้อคลุมสีขาว ผูกเอวเอาไว้อย่างหลวมๆ เปิดเผยให้เห็นส่วนเนินอกขาวเล็กน้อย ไม่ต้องบอกก็รู้ว่าคุณหนูต้องการอะไร แต่ตอนนี้คุณหนูอี้เฟิงถือแก้วเหล้าเอาไว้ พร้อมดื่มเหล้ากรอกปากจนหน้าเริ่มแดงอยู่ที่เตียง ผมจึงรีบเข้าไปห้าม
"คุณหนูนี่ จะดื่มทำไมกัน นี่มันดึกแล้วนะครับ คุณหนูควรพักผ่อน"
"พี่ถิง......คร๊าบบบ...พี่รู้มั้ย วันนี้วันอะไร?" เค้าถามผมด้วยเสียงที่บ่งบอกว่าเริ่มเมา
"จะวันอะไร คุณหนูก็ไม่ควรดื่มแบบนี้ครับ นี่ดูสิ แม่นมอุตส่าห์เอานมมาให้ ไม่ดื่มเลย แล้วเอาเหล้ามาดื่มแทนเนี่ยะ เฮ้อ!!!"
ผมพยายามจะแย่งแก้วเหล้าออกจากมือคุณหนู ที่ตอนนี้ยังคงยื่อยุดฉุดกระชากแก้วกับผม
"ปล่อยสิ ผมจะดื่ม ผมถามพี่ว่าวันนี้วันอะไรพี่ก็ตอบสิ" คุณหนูจ้องหน้าผม แล้วจึงลุกไปที่โต๊ะเล็กหัวเตียง
"แล้วให้กินนมเนี่ยนะ เห็นผมเป็นเด็กอีกคนนึงแล้ว ผมโตมากแล้วนะ เข้าใจไว้ด้วย พี่อยากกินมั้ยล่ะนมสดแก้วนี้"
เค้าหยิบแล้วนมขึ้นมา แล้วเปลี่ยนเป็นวางแก้วเหล้าแทน
"พี่ถิงมานี่!!!" เค้าสั่งผม ผมจึงเดินไปหยุดยืนตรงหน้าเค้า
"ถอดเสื้อ!!!" ผมต้องทำตามที่เค้าสั่งแต่โดยดี โดยไม่อิดออด คุณหนูสั่งอะไรผมก็ต้องทำแหละครับ
ผมกำลังแกะจะกระดุมเม็ดสุดท้าย เค้าก็เอานมสดแก้วนั้นราดรดลงมาที่แผงอกของผม
"เฮ้ย!!! คุณหนูครับ"
"อยากให้ผมดื่มนมแก้วนี้ใช่มั้ยล่ะ!!!"
คุณหนูวางแก้วแล้วเดินมาประชิดตัวผม พร้อมกับเอาลิ้นมาเลียที่บริเวณแผงอกของผม ที่นมหกเลอะเทอะอยู่ ลิ้นอันเนียนนุ่มสัมผัสกับผิวหยาบกระด้างของผมที่บ่งบอกถึงความแข็งแรง ปากและลิ้นคุณหนูเล้าโลมและเลียลงมาเรื่อยๆจากแถวเนินอก จนไปหยุดอยู่ที่ยอดเนินเม็ดนั้น พร้อมกัดลงด้วยแรงหลายที จนผมเจ็บแปล๊บๆ...ผมเลยร้องเรียก
"อ๊ะ...อ๊า...คุณหนู"
คุณหนูยังคงไม่หยุดแค่นั้น เค้ารุกไล่ด้วยลิ้นลงไปเรื่อยๆ พร้อมกับเอามือดันผมไปนั่งลงที่เตียง แล้วคุณหนูก็นั่งคุกเข่าลงแต่ปากและลิ้นยังคงเลียสะเปะสะปะไปเรื่อยจนนมสดแก้วนั้นเกือบจะหมดไปจากตัวผม.....ตอนนี้ผมรู้สึกขนลุกขึ้นมา ร่างกายเริ่มมีปฏิกิริยา ส่วนกลางกายของผมเริ่มจะชูชันขึ้น พร้อมตอบรับความต้องการของคนตรงหน้า
"พี่ถิง ต้องทำให้ผมมีความสุข เพราะวันนี้เป็นวันเกิดผม รู้มั้ย??? นี่เป็นคำสั่ง"
ทุกปีท่านประธานจะต้องจัดงานวันเกิดในบ้านและที่บริษัท แต่ปีนี้ด้วยความที่ท่านเดินทางไปติดต่อธุรกิจที่ต่างประเทศเกือบเดือนแล้ว ทำให้ผมลืมไปซะสนิทว่าวันนี้วันเกิดคุณหนู ผมนี่แย่จริงๆ...
"คุณหนู...จะให้ผมทำอะไร???" ผมถามเพื่อรอคำสั่ง
"ทำไมต้องถาม พี่ก็น่าจะรู้ว่าผมต้องการอะไร???" เค้าลุกขึ้นถอดชุดคลุมตัวเองออกแล้วผลักผมให้ล้มลง
ผมเอารูดซิปกางเกงตัวเองออกเพื่อปล่อยให้ส่วนนั้น ได้ขยายตัวออกมาเต็มที่...
ผมจึงพลิกตัวเค้าให้นอนลง คร่อมลงบนตัวคุณหนู พร้อมกับจูบประกบปากลงไป แล้วแทรกลิ้นลงพร้อมกับควานไปทั่วเพื่อให้อีกฝ่ายตอบรับ ลิ้นอีกฝ่ายค่อยๆตวัดลิ้นผมแล้วม้วนไปมาเป็นเชิงท้าทาย เค้าเอามือกอดที่คอผม โน้มตัวผมลงมาอีก ผมเอามือปลดกางเกงลงพร้อมที่จะสอดแกนกลางเข้าไปที่ช่องทางของอีกฝ่ายอย่างเต็มที่ แต่แล้วผมก็ต้องชะงัก...
"ไม่!!! พี่ถิง ช่วยผมก่อน มันอึดอัด" คุณหนูกัดริมฝีปากแน่น ตอนนี้ส่วนล่างคนตรงหน้าก็กำลังต้องการไม่แพ้ผม
ผมจึงไม่ปล่อยให้ปากเค้าได้ออกคำสั่งต่อไป เอาปากประกบอีกฝ่ายแนบแน่น ตอนนี้ผมขอคุมเกมส์บ้างจะดีกว่า แต่ยังไงก็ตามคำสั่งสุดท้ายนั่น ผมต้องทำก่อน...
ผมจึงเอามือสัมผัสร่างกายส่วนนั้นของคุณหนู รูดรั้งกลับไปกลับมาแบบเป็นจังหวะและเร็วขึ้นเรื่อยๆ จนคนตรงหน้าเอามือจิกที่หลังผม
"อ๊าาาาาา อืออออออ"
หลังจากนั้นน้ำฉ่ำแฉะสีขาว เริ่มถูกปลดปล่อยออกมา ผมจึงไม่รอช้า ถึงแม้ไม่มีคำสั่งแต่ผมจะให้ความสุขแบบที่เค้าต้องการ ผมจับขาคุณหนูถ่างออก แล้วใส่แกนกายของผมเข้าไปในช่องด้านหลังที่เปิดอ้ารับอย่างเต็มที่ น้ำที่ล้นทะลักนั่นทำให้ช่องทางเริ่มขยายและสอดรับอย่างไม่ลำบากนัก...
ผมจึงถอนปากออก พร้อมกับขย่มตัวเป็นจังหวะ...
"อื้อ อ๊า อ๊ะ อ๊าา" ผมเพิ่มความเร็วและแรงมากขึ้น คราวนี้คุณหนูเอามือขยี้ผ้าปูเตียงพร้อมกับบิดตัวไปมาเล็กน้อย
"อ๊า พี่ถิงๆ ผม..อ๊า" เสียงครางของคุณหนูบ่งบอกว่าเสียวสะท้านไปแค่ไหน แต่ผมก็ยังไม่หยุด ใส่แรงเข้าไปเรื่อยๆ ตอนนี้น้้ำจากตัวผมก็เริ่มเลอะเทอะออกมาเต็มไปหมด เหงื่อเริ่มผุดเป็นเม็ดๆ แต่ดูเหมือนคนตรงหน้าก็ยังไม่พอใจ ผมจึงยังไม่ยอมหยุด...
"อ่าาา ผมชอบ โอ้ยยย พี่ถิงงงง" คำพูดด้วยเสียงกระเซ่าแผ่วเบาของคุณหนูบ่งบอกว่าอาจจะเจ็บอยู่บ้างแต่คงมีความสุขไม่น้อย ตอนนี้เค้าหลับตาแน่น และเอามือมาแปะป่ายที่หน้าอกผมอย่างคนไร้สติ...
ผมจึงช้อนตัวเค้าเข้ามากอดไว้ ทั้งๆที่ส่วนล่างยังคาอยู่ในตัวคุณหนู ท่อนขาคุณหนูยังคงก่ายบนหน้าขาผม
"แฮปปี้เบิร์ดเดย์ครับ คุณหนูของผม" ผมกระซิบข้างหูพร้อมขบไปที่ติ่งหูอีกทีแบบหยอกล้อ
เค้าเอาแขนโอบรอบตัวผมแน่น เอาหน้าซุกที่หน้าอกผมที่ชุ่มเหงือเต็มที่
"ของขวัญ!!!" คุณหนูพูดออกมาเบาๆ
ผมจึงช้อนหน้าคุณหนูที่ตอนนี้ตาเยิ้มหวานพร้อมกับใบหน้าเปล่งปลั่งแลดูอ่อนหวาน ไม่เหมือนเวลาปกติเลยที่เอาแต่ออกคำสั่งเลย ผมบรรจงจูบอย่างเบาแรงกว่าเดิมมาก
ผมถอนจูบแล้วเอ่ยถาม "คุณหนูอยากได้อะไรล่ะครับ"
คุณหนูยืดตัวขึ้นแล้วนิ้วจิ้มที่หน้าอกผม...
"พี่ถิง!!!" เค้ามองหน้าผมพร้อมยิ้มแบบหวานๆอีกแล้ว มันทำให้ผมรู้สึกแปลกๆ อยากดูแลปกป้อง ทะนุถนอมเค้า ตั้งแต่เล็กมาผมก็คิดแบบนี้มาตลอด แต่ความรู้สึกแบบนี้มันรุนแรงมากขึ้นเรื่อยๆ
ผมอดใจต่อไปไม่ไหวเหมือนกัน ถึงจะเป็นคำสั่งแต่ผมก็เต็มใจทำ ผมจะให้ของขวัญคุณหนูแบบนี้ตลอดไป...
...โปรดติดตามตอนต่อไป...
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น