...หลังจากวันนั้น อ.ก็มาฝึกช่วงเย็นให้พวกเราวันเว้นวัน อ.เหว่ยถิงค่อนข้างโหดทีเดียวเวลาฝึกแบบเอาจริงเอาจัง
เย็นนั้นพอเพื่อนๆมาถึงผมก็โดนซ้อมโหดเหมือนเพื่อนๆเช่นกัน และพอเลิกฝึกซ้อมในทุกๆวัน ผมก็จะเอากล้วยไปให้อ. 1 ลูกตามที่ตกลงกัน
แต่แปลกมากๆ ที่อ.ก็ไม่ได้ทำอะไรแบบนั้นกับผมอีก ตรงกันข้ามตั้งแต่เย็นวันนั้นยิ่งถ้ามีพวกเพื่อนๆอยู่ อ.จะทำเฉยมากๆกับผม ทำให้ผมไม่เข้าใจว่าตกลงมันยังไงกันแน่...
ตอนนี้ก็ผ่านมาอาทิตย์กว่าแล้ว อ.ไม่เห็นจะฝึกอะไรผมเพิ่มมากกว่าเพื่อนคนอื่นๆเลย ก็ไหนเค้าว่าจะฝึกผมเป็นพิเศษไงล่ะ,,,ผมอยากให้เค้าสนใจผม ไม่รู้ทำไม พยายามสบตา เอากล้วยไปให้ก็คุยด้วย แต่อ.ก็ยังเงียบๆและทำหน้าโหดๆ ไม่เห็นมีท่าทีอื่นๆเลย
วันนี้ซ้อมช่วงเย็น อ.ก็ไม่ได้ลงสระด้วย ได้แต่นั่งคุมพวกเราอยู่ข้างบน ให้ว่ายน้ำกลับไปกลับมา และดูเวลาแค่นั้น สายตาอ.ที่ผมมองไป อ.ก็มองผมนะ แต่ว่าทำไมไม่เห็นเป็นเหมือนวันนั้นผมก็ไม่เข้าใจ
หลังจากพวกเราอาบน้ำกันเสร็จ อ.ก็กลับไปก่อน เราก็มานั่งประชุมเพลิง เอ้ย!!! ประชุมกันเหมือนเคยๆ เดี๋ยวนี้ผมก็สังเกตได้ว่าทุกคนเริ่มเป็นระเบียบและตั้งใจมากกว่าเดิม
“ประธานเฟิง นายไปทำอีท่าไหนอ.เหว่ยถิงเค้าถึงมาเป็นที่ปรึกษาให้ ชั้นดูอ.เค้าก็ดุนะ แต่เค้าตั้งใจสอนดีจัง ชั้นว่าโอเคเลย” หม่าเทียนที่ปกติไม่เคยชมใคร ยังต้องเอ่ยชมออกมาก
แต่จะให้บอกว่าทำท่าไหน อันนี้ผมก็บอกไม่ถูกเหมือนกัน
“นั่นสิ แถมเพิ่มเงินบำรุงให้จริงๆ ป๋ามากๆ ดีมากเลย ว่าแต่ นายต้องซื้อกล้วยมาเป็นหวีๆแบบนี้ทุกวันเลยรึไง” หยุนหลงเอ่ยชม ก็หนีไม่พ้นเรื่องเงินอยู่ดีแหละครับ
“ก็จะให้ชั้นทำไง อ.เค้าต้องกินทุกวันหน่ะ นายก็รู้”
หรือเป็นเพราะผมมีกล้วยให้ทุกวัน แล้ววันนั้นไม่มีก็เลยเป็นแบบนั้น ถ้างั้นผมต้องแกล้งลืมให้ดูสักวันแล้วสิ เอ๊ะ!!! ตกลงผมอยากให้อ.ทำแบบนั้นอีก หรือว่าอะไรกันนะ
เปล่าซะหน่อย!!! ผมแค่ไม่เข้าใจว่าทำไมเค้าดูไม่เห็นแกล้งผมเหมือนเดิม แล้วไหนบอกว่าจะฝึกพิเศษให้อีก
ผมเลยตั้งใจไว้ว่าวันเสาร์นี้ที่จะต้องมาซ้อมว่ายน้ำกันช่วงบ่าย ผมจะมาตามปกติ แต่แกล้งไม่เอากล้วยมาด้วย....
พอถึงวันเสาร์ผมและเพื่อนๆ ก็ซ้อมกันไปตามตารางที่จัดไว้เหมือนเดิม แต่แปลก อ.ก็ยังไม่เห็นมา จนกระทั่งเย็นพวกเพื่อนผมซ้อมกันเสร็จจนกลับไปหมดแล้ว สระเริ่มใกล้มืด มีแสงพระอาทิตย์กำลังจะตก ผมเลยก้าวขึ้นจากสระ แต่พอเงยหน้าขึ้นมา ก็เจออ.เหว่ยถิงยืนอยู่ตรงหน้า...
“ทำไมไม่ซ้อมต่อ”
วันนี้มาแปลกแฮะ มาคุยกับผมเหมือนวันนั้นอีกแล้ว
“ผมซ้อมเสร็จแล้วนี่ครับ”
“กลับลงไป รอชั้น เดี๋ยวจะมาฝึกให้”
“ไม่เป็นไรครับอ. วันนี้ผมฝึกครบตามโปรแกรมแล้ว”
อ.ไม่พูดอะไรต่อ แต่ผลักผมลงไปในสระอีกรอบ...
“”””””””””””””ตู้มมมมม””””””””””””
ผมแทบสำลักน้ำด้วยความที่ไม่ทันตั้งตัว
แล้วก็เห็นอ.เหว่ยถิง ถอดเสื้อผ้าออกตรงนั้น และมีกางเกงว่ายน้ำใส่พร้อมอยู่แล้ว นี่แสดงว่าเตรียมตัวมาก่อนแล้วสินะ แล้วทำไมมาเอาป่านนี้....
อ.กระโดดตามลงมา แล้วยืนประจันหน้ากับผม ตรงนี้สระไม่ลึกเราจึงโผล่พ้นน้ำกันมาเกือบครึ่งตัว แต่อ.ตัวใหญ่และสูงกว่าผมมาก ผมจึงเงยหน้าแล้วถาม
“อ.เป็นอะไรรรึเปล่าครับ”
อ.ไม่พูดอะไรแต่เอามือดึงหน้าผมไปจูบอย่างรุนแรง
“อื้ออออ อ.”
ผมผลักอ.ออกไป
“อ.ทำให้ผมหายใจไม่ออกอีกแล้วนะครับ”
“นี่ฝึกมาอาทิตย์กว่า ไม่ดีขึ้นเลยรึไง”
“หายใจในน้ำก็ดีขึ้น แต่นี่มัน...มันไม่ใช่”
อ.เหว่ยถิงสอนควบคุมการหายใจ ผมคิดว่าผมกลั้นหายใจได้ยาวและเป็นจังหวะขึ้นมาก แต่ถ้ามาจู่โจมด้วยการจูบแบบนี้ ผมตั้งตัวไม่ทันหรอกครับ
“งั้นเอาใหม่”
อ.ดึงผมไปกอดและประกบปากใหม่ คราวนี้ผมเตรียมตัวรับจูบจากอ.ได้ทัน เค้าบดปากเข้ามาที่ปากผมและค่อยๆเอาลิ้นเข้ามารุกไล่ลิ้นผมอย่างช้าๆ เนิบนาบ ไม่รีบ ราวกับจะดูว่าผมจะกลั้นหายใจมั้ย
ลิ้นผมไปแตะเข้าที่ปลายลิ้นเค้า และเริ่มจะพันกันไปมา ผมหายใจเข้าอีกครั้ง โดยที่ไม่ปล่อยออก ตอนนี้ทั้งปากและจมูกผมกับอ.แทบจะบดขยี้กัน โดยที่ผมเผลอตัวตอบรับอย่างเต็มที่ไปตั้งแต่เมื่อไหร่ไม่รู้ มันนานมากจนอ.ถอนปากออก
“อืมม ดีขึ้นนี่”
ผมยังคงยืนอยู่ในน้ำ และเริ่มรู้สึกหนาวเพราะว่าว่ายน้ำมานานแล้ว ตัวผมเริ่มสั่นเล็กๆ ไม่รู้ว่าเพราะหนาวหรือเพราะการจูบเมื่อกี้กันแน่
คราวนี้อ.เอาตัวเข้ามากอดผมไว้แน่น
“หนาวเหรอ พะยูนน้อย”
“อะ..อาจารย์ครับ ผม...ผม”
“งั้นวันนี้พอแค่นี้ก่อน ไป อาบน้ำกัน เดี๋ยวนายจะไม่สบาย ดูสิ เสียงสั่นแล้ว”
ผมค่อยๆเดินขึ้นจากสระ และอ.ก็เดินตามเข้ามา พร้อมหอบเสื้อผ้ามาโยนไว้ที่ตะกร้า
ผมจึงหยิบผ้าขนหนูและกำลังจะเดินเข้าห้องอาบน้ำที่แบ่งเป็นล็อคๆแยกกัน พอผมเปิดประตูกำลังจะเข้าไป โดยที่ไม่ได้สนใจว่าอ.จะเดินตามเข้ามาด้วย
ผมกำลังจะเอื้อมมือไปปิด อ.ก็เดินมาถึงพอดี
“อาบด้วย”
“ฮะ!!!อะไรนะครับ ห้องอื่นก็ว่าง อ.ก็ไปอาบห้องอื่นสิครับ”
“ไม่ จะอาบห้องนี้”
“งั้นผมจะไปอาบห้องอื่นนะครับ”
“ถ้านายออกไป ชั้นก็จะไม่มาที่นี่อีก”
นี่อะไรกัน ผมโดนขู่กรรโชกรึไงเนี่ยะ...นี่ผมทำอะไรไม่ได้นอกจากยอมเค้าใช่มั้ย
“ทำไมอ.ชอบแกล้งผม”
“ชั้นเปล่า”
“ไม่จริง อ.แกล้งผม อ.เงียบไป แล้วก็เฉยชา ทีพอวันนี้มาทำแบบนี้ ผมไม่เข้าใจ”
"วันนี้พูดเก่งนะนาย ตกลงคือไม่อยากให้ชั้นเงียบ”
ตัยๆๆๆ นี่ผมพล่ามพูดอะไรออกไปเนี่ยะ...
“ผมแค่แปลกใจ อ.บอกว่าจะฝึกผมมากกว่าคนอื่น ก็ไม่เห็นมี แล้วที่ผ่านมาก็ทำเหมือน...เหมือน...”
“เหมือนอะไร พะยูนน้อย”
“เหมือน...เราไม่เคย...”
“5555 ติดอ่างอีกแล้ว มีอะไรก็พูดมา”
“ไม่เอาแล้ว ผมจะอาบน้ำ อ.จะอาบยังไงก็ตามสบายนะครับ”
ผมว่าผมไม่พูดอะไรเลยจะดีกว่า เพราะเหมือนว่ายิ่งพูด ยิ่งเหมือนผมดูอยากให้เค้ามาหา ซึ่งผมก็พูดออกไปตามความรู้สึกจริงๆ
ผมจึงเปิดฝักบัวให้น้ำรดมาที่หัวเพื่อสระผม อ.ก็เข้ามากอดผมจากด้านหลัง
“ตกลงนายชอบชั้นงั้นสิ”
ผมหยุดขยี้ที่ผมของตัวเอง ผมชอบอ.เหรอ นี่ผมชอบอ.จริงๆเหรอเนี่ยะ อะไรกัน...ไม่นะ ผมชอบผู้หญิง แต่ตอนนี้ร่างกายผมมันหยุดไปเองโดยอัตโนมัติเมื่อเจอคำถามนี้
“ผม….ผมไม่รู้ อ.ก็หยุดแกล้งผมซะทีสิครับ ทำแบบนี้ผมยิ่งไม่เข้าใจ”
อ.จับตัวผมให้หันหน้ามาประจันหน้ากัน แล้วดันผมเข้าไปชิดกำแพง แล้วเอื้อมมือไปปิดฝักบัว
“ตอบมาสิ ว่านายชอบชั้น”
ผมเงียบไม่พูดอะไรต่อ...แล้วเบือนหน้าหนีไปอีกทาง
“อย่ามาเงียบ”
ผมไม่รู้จะพูดอะไรจริงๆ ตอนนี้ผมก็อยากบอกว่าชอบ แต่ว่าสมองผมก็สั่งเอาไว้ว่ามันไม่ถูกต้อง
“ถ้างั้นชั้นจะเลิกเป็นที่ปรึกษาให้ชมรมนี้”
แล้วอ.ก็กำลังจะหันหลังกลับไป ไม่ได้นะ เลิกเป็นตอนนี้ไม่ได้ ผมแค่ไม่อยากให้เค้าหายไปจากผมและชมรมเรา
ผมจึงตัดสินใจเข้าไปคว้าตัวอ.แล้วกอดไว้
“อ.ครับ อย่าเพิ่งไป ผมเอ่อ...ผมชอบอ. ผมชอบอ.จริงๆ ผมไม่รู้ว่าทำไมเป็นแบบนี้ แล้วก็ไม่รู้ว่าจะทำยังไงด้วย แต่ถ้าอ.คิดว่าจะแค่แกล้งผมเล่น ผมก็จะได้ทำใจว่ามันไม่ใช่ ผมแค่รู้สึกบ้าๆอะไรก็ไม่รู้”
อ.หันตัวกลับมาแล้วจับที่แขนผมทั้งสองข้าง
“ก็แค่นั้นแหละที่ชั้นอยากรู้”
แล้วอ.ก็ดันผมเข้าไปชิดกำแพงอีกครั้ง แล้วเอามือถอดกางเกงว่ายน้ำผมออก ตอนนี้ผมเปลือยเปล่าต่อหน้าอ.อีกแล้ว
“อ.มันจะดีเหรอครับ”
“ชั้นบอกแล้วไง ถ้าชั้นว่าดีก็คือดี ถ้านายไม่ชอบชั้นจะหยุดเอง”
คราวนี้อ.ก็เอามือมาลูบตรงท้องน้อยของผม แล้วย่อตัวนั่งลงพร้อมกับเอาปากมาจูบพรมไปเรื่อยๆ มือก็ลูบที่ขาด้านในของผมไปราวกับจะสัมผัสร่างกายของผมไปทั่ว
“พะยูนน้อย ตัวนิ่มดีจังนะ ฮึๆ”
ผมคว่ำมือป่ายแปะไปที่กำแพงด้านหลังเพราะตอนนี้ผมรู้สึกแปลกๆ ควบคุมตัวเองไม่ได้เลย ไม่เคยมีใครมาทำแบบนี้ แต่ก็ผมก็ต้องการนะ เลยไม่ขัดขืนหรือหนีไปไหน
“ต่อไปหายใจเข้าออกลึกๆนะ นายจะชอบ เชื่อชั้น”
ผมเริ่มหายใจเข้าและออกตามที่อ.บอก ทำให้ท้องน้อยผมกระเพื่อมขึ้นลงเป็นจังหวะ อ.ยังคงไล่จูบและดูดไปเรื่อยๆไม่หยุด
สักพักผมก็รู้สึกว่าปากของอ.กำลังเลื่อนลงไปเพื่อดูดกลืนส่วนแก่นกลางของผมเป็นจังหวะตามการหายใจเข้าออกด้วย ร่าวกายผมตอบรับทันที
“อ่า อ. อ่า”
ผมรู้สึกว่ามันเสียวปลาบทุกครั้งที่ปากอ.ดูดขึ้นและลง แต่ตอนนี้จังหวะมันเร็วขึ้นเรื่อยๆ จนผมแทบหายใจต่อไม่ได้
“อื้ออออ อ. อ่า”
ผมร้องครางออกมาอย่างที่ควบคุมตัวเองไม่ได้ กดนิ้วทั้งหมดเข้ากับกำแพง และส่วนนั้นของผมมันอึดอัดมากจนแทบจะระเบิด แต่อ.ก็ยังไม่หยุดใช้ปากเลียส่วนนั้นให้ผม พร้อมขบเบาๆยามที่ดูดขึ้นและลง อ.เก่งมาก เก่งจริงๆที่ทำให้ผมปลดปล่อยมันออกมาได้ในที่สุด...
“อื้มมมมมมม” ผมร้องคราง หลับตาและเม้มปากแน่น
อ.ถอนปากออกมาแล้ว แต่ผมยังคงปลดปล่อยน้ำขาวขุ่นจากส่วนนั้นอยู่ อ.บอกผมว่า
“นายไม่หายใจสินะ หายใจสิ หายใจลึกๆ มันจะช่วยให้นายสบายขึ้น”
ผมจึงค่อยๆควบคุมการหายใจตามที่อ.บอก แต่แล้วอ.ก็เปิดฝักบัวออกมา แล้วอาบน้ำสระผมตัวเองต่อ ปล่อยให้ผมยืนเหมือนคนหมดแรงอยู่ตรงนั้น
อ.ยื่นมือมาที่ตัวผมแล้วก็เอาน้ำลูบที่หน้าและตัว สัมผัสทุกอย่างที่ทำให้ผมรู้สึกดีและชอบมากจริงๆ ผมเลยอยากอยู่ใกล้อ.มากขึ้นอีก แต่ผมก็เหนื่อยพอสมควรและไม่มีแรงแล้ว จึงเอาตัวไปพิงอ.ไว้ทั้งตัว เหมือนอยากจะอ้อนเค้า
“ถึงกับหมดแรงเลยเหรอ 555 นายนี่มัน...น่ารักอีกแล้ว”
"อ.ครับ อย่าไปไหนเลยนะ ผมอยากให้อ.อยู่ด้วย"
"อือ ก็ชั้นเป็นที่ปรึกษาชมรมนี้นี่นา"
อ.ดีกับผมมาก เอาผ้ามาเช็ดตัวเช็ดหัวให้ จนผมจะลุกไปแต่งตัว อ.ก็ดึงมือผมกลับจนมานั่งตักอ.ซะงั้น อ.กระซิบข้างหูผมว่า
“ต่อไปนี้ไม่ต้องเอากล้วยมาแล้วนะ เพราะชั้นจะกินนายแทน พะยูนน้อย”
............................โปรดติดตามตอนต่อไป...........................
