รักสลับขั้ว...ตัวฉันก็คือเธอ (You and me)
ตอนที่ 1 อะไรกันเนี่ยะ!!!
...ผมรู้สึกตัวว่าปวดฉี่มาก ไม่ไหวแล้วครับ แต่ยังลืมตาไม่ขึ้นเท่าไหร่ ช่างมัน ลุกขึ้นแบบนี้นี่ล่ะ ยังไงนี่ก็หอพักที่ผมคุ้นเคยอยู่แล้ว...
...ผมลุกขึ้น รู้สึกว่ามันแปลกๆ แต่ก็ไม่ได้ติดใจอะไร เดินพาร่างอันหนักอึ้ง ทำไมนะ!!! ทำไมวันนี้ผมถึงได้รู้สึกว่าตัวเองตัวแน่นๆแปลกๆ
ผมเดินไปเรื่อยๆ เริ่มหรี่ตาขึ้นเพื่อเปิดไฟห้องน้ำ แล้วก็เดินเข้าไป เอามือล้วงเข้าไปในกางเกงเพื่อที่จะควักมันออกมาทำภารกิจตามหน้าที่ของมัน แต่แปลก นี่มัน!!! แปลกมากกกกกกกก ทำไมขนาดมันไม่เป็นเหมือนที่ผมเคยรู้สึกอยู่ทุกวันล่ะ...
...ผมคลำคลึงไปมา มันก็เริ่มมีความรู้สึกบางอย่าง เฮ้ย!!! ทำไม วันนี้เจ้าลูกชายผมมันใหญ่มากผิดปกติ ผมเริ่มค่อยๆสัมผัสหน้าท้อง และกล้ามเนื้อขึ้นมา มันเป็นกล้ามแน่นๆ ไปหมดทุกส่วน แต่ไม่ไหวแล้วมันปวดมากครับ ผมจึงรีบทำภารกิจพร้อมกับก้มลงมอง...
"เฮ้ยยยยยย นี่มันไม่ใช่!!!!"
ผมเริ่มจับแขน ลำตัว ทุกส่วน นี่มัน...นี่มัน
"เฮ้ยยยยยยยยยยยยยย"
มีเสียงทุบประตูห้องน้ำด้านนอก...
"นี่...อี้เฟิง นายจะส่งเสียงอีกนานมั้ย คนจะหลับจะนอน"
"เฮ้ยยยยยยยยยย"
"นี่ถ้าไม่เงียบ ฉันจะบุกเข้าไปหานายแน่ๆ"
ผมรีบเปิดประตูออกไป มองคนที่ยืนอยู่ตรงหน้า
"นาย...นาย...ฉัน...นาย"
"เอ๊ะ...อี้เฟิง อะไรของนายเนี่ยะ ส่งเสียงดังแล้วยังมาพูดจาไม่รู้เรื่อง หยุดส่งเสียงดังแล้วไปนอนซะ ฉันจะได้ไปนอนต่อ"
คนตรงหน้าเดินตุปัดตุเป๋จะกลับไปที่เตียงนอน เค้าไม่แม้กระทั่งจะลืมตามาดูผมที่กำลังอ้าปากค้าง...
ไม่แปลกเลยครับ ที่เค้ากลับมานอนเตียงของตัวเองด้วยความเคยชิน ซึ่งผมว่าเมื่อกี้ผมนอนตรงนั้น ผมจึงขึ้นไปนั่งคร่อมแล้วดึงแขนคนที่งัวเงียลุกขึ้นมาอีก จนเค้าส่งเสียงโวยวายอีกรอบ
"อะไรของนายเนี่ยะ จะบ้ารึเปล่า แล้วมาทับฉันทำไม คนจะนอน โอ๊ย!!! ปวดหัวชะมัด นี่เมาหลับไปตอนไหนนะ มึนไปหมดเลย"
"นาย...นายเหว่ยถิง นายตื่นขึ้นมา ดูก่อนว่ามันเกิดอะไรขึ้น"
คนที่นอนไม่ยอมลืมตา แต่กลับเอามือล้วงเข้ามาในกางเกงผมที่ยังไม่ได้รูดซิบขึ้นดีนัก ผมตกใจมากแต่เค้าลูบคลำแป๊บนึงก็ลืมตาขึ้นมองหน้าผม...
"เฮ้ย!!! นี่มัน!!!"
"นายเหว่ยถิง นายจะทำอะไร"
"เอ้ย!!! นายๆๆ นี่มันอะไร ทำไมฉันมองเห็นตัวเอง แล้วนี่มัน...ลูกพ่อ"
ผมเอามือจับข้อมือเค้าไว้แล้วดึงออก
"นายหยุดเอามือมาขยำแบบนี้ได้แล้ว ฉัน...ฉัน ฉันรู้สึกนะ"
"เดี๋ยวก่อนนะ นายลงไปเลย"
เหว่ยถิงซึ่งกำลังงงเป็นไก่ตาแตก คงเดาเหตุการณ์กันออกแล้วนะครับ ว่าผมและเค้าเกิดอะไรขึ้น เค้ากระโดดลงจากเตียง วิ่งไปดูกระจก แล้วร้อง...
"อ๊ากกกกกกกกกกกกกกก"
เสียงมันดังมากจนผมต้องรีบวิ่งไปล็อคเค้าไว้แล้วเอามือปิดปาก เออ...นี่คือสิ่งที่ผมอยากทำมาตลอดตั้งแต่เข้ามาอยู่ในห้องเดียวกับหมอนี่ เพราะผมตัวเล็กกว่า เลยไม่สามารถทำได้ วันนี้ผมล็อคเค้าอยู่ได้สบาย กลายเป็นเค้าที่ดิ้นอยู่ในอ้อมแขนผม
"นายจะร้องให้คนอื่นเค้าได้ยินกันทั้งหอรึยังไง"
"อ้อ อี้ อันๆๆๆ"
ผมเข้าไปกระซิบข้างหู "ถ้านายยังไม่เงียบ นายอยากรู้มั้ยว่าฉันจะทำอะไรนายบ้าง"
ผมดันเค้าให้หันหน้ามา แต่ยังปิดปากอยู่...
คราวนี้เค้าหยุดร้อง คงรู้ว่าสู้แรงผมไม่ได้
"นายอี้เฟิง นายคิดจะเอาร่างกายฉันมาข่มขู่ฉันเหรอ"
"ใครใช้ให้ที่ผ่านมา นายชอบแกล้งฉันก่อนล่ะ"
"นี่ไม่ใช่เวลามาพูดแบบนี้ นายเอาตัวฉันคืนมาสิ พุงกลมกะนมขาวๆแบบนี้ ฉันไม่อยากได้อยู่กับตัวแบบนี้นะ"
"นี่ นายเหว่ยถิง นายว่าตัวใครพุงกลม นมขาว"
"เอาเถอะน่า เอาน้องชายสุดยอด ใหญ่บิ๊กของฉันคืนมาสิ"
"ฉันก็ไม่รู้ว่ามันเกิดอะไรขึ้น เรามาตั้งสติแล้วช่วยกันคิดก่อน ว่ามันเป็นแบบนี้ได้ยังไง"
ผมกับเค้าเริ่มทบทวนเหตุการณ์ เมื่อคืนมีงานปาร์ตี้กันกับเพื่อนๆ ผมกับเค้าก็กลับมาห้องด้วยความมึนทั้งคู่ แล้วเราก็หลับไปอย่างไม่ได้สติ...
ใช่ครับ ผมกับเค้าเป็นรูมเมทกัน แต่เป็นรูมเมทที่ทะเลาะกันบ่อยมาก เจอกันมาเทอมนึงนี่ ไม่มีวันไหนที่ไม่เถียงกันเลย เพื่อนทุกคนรู้กันไปหมด ว่าเราคือคู่รูมเมทที่ดูเหมือนจะเตะต่อยแต่ก็ไม่มีใครยอมแลกห้องไปอยู่กับคนอื่น ทั้งๆที่มีเพื่อนเสนอมา จนคนอื่นๆรำคาญสองคนนี้ที่เถียงกันไม่หยุดหย่อน...
"เรากลับมาพร้อมกันใช่มั้ย!!!" นายเหว่ยถิงในร่างผมถามขึ้น
"ใช่ ฉันเป็นคนพานายกลับมาไง เพราะนายเมามาก ฉันยังจำได้ว่าแบกนายมา คนอะไรตัวหนักชะมัด เสร็จแล้วนายก็มาล้มแผละอยู่บนตัวฉัน แล้วก็...แล้วก็"
"แล้วก็...แล้วฉันก็จูบนาย!!!"
"ใช่ นายมันบ้า ล้มลงมาทับคนอื่น แล้วก็เอาแต่มองอยู่ได้ ฉันไม่ได้เมาแบบนายนะ ฉันแค่ไม่สามารถผลักนายออกไปได้ นายมันตัวยักษ์"
"แต่นายก็จูบตอบฉันนะ อี้เฟิง ฉันจำได้ว่านายจูบกลับ ฉันรู้สึกดีมากๆ เหมือนๆๆ เหมือนกินลูกอมหวานๆเลยล่ะ ฮึๆ"
"หยุดเลย เลิกพูดเรื่องนี้ แล้วมาคิดหาทางแก้ไขกันดีกว่า ว่าเราจะเอาร่างกายเรากลับมาได้ยังไง ฉันไม่อยากเป็นคนตัวยักษ์แบบนี้นะ"
"อืม หลังจากนั้น ฉันก็ไม่ค่อยแน่ใจ ฉันก็หลับไปสินะ"
"ใช่ นายก็นอนทับบนตัวฉัน จนต้องลากนายมานอน"
"ถ้าจากเหตุการณ์ทั้งหมด ฉันเคยดูหนัง เหมือนเราแลกวิญญาณกันมั้ย นั่นอาจจะเกิดจากที่เราจูบกันก็ได้"
นายเหว่ยถิงในร่างผม เอ่ยขึ้นในแบบเดียวกับที่ผมคิด แต่...ผมไม่กล้าคิด เพราะนั่นหมายถึง ถ้าเราจะกลับร่าง เราต้องจูบกันอีกเหรอ!!!
...ผมปฏิเสธไม่ได้ว่าชอบที่เค้าจูบผมเมื่อคืน แต่ว่า...ผมจะไม่ยอมให้เค้ารู้ว่าผมชอบเค้า
"อี้เฟิง เรามาจูบกันใหม่นะ ต่อจากเมื่อคืนนี้"
"นายจะบ้าเหรอ เป็นอะไร วันนี้มาทำเป็นพูดดีด้วย ปกตินี่ต้องแขวะฉันสารพัดแล้ว"
"ก็ฉันอยากกลับเข้าร่างนี่นา มามะๆ มาๆ"
เค้าทำหน้าทะเล้น ให้ตายเหอะ ใบหน้างามๆหล่อๆของผม มาทำหน้าแบบนี้ ไม่ไหวจริงๆ
"นายถอยไปเลย หยุดนะ จะทำอะไร อย่าลืมสิ ตอนนี้ฉันสามารถกดนายติดพื้นได้อย่างสบายนะ"
"กดสิ กดเลย ฉันพร้อม"
"บ้าที่สุด นายเหว่ยถิง นายจะทะเล้นไปถึงไหน นี่เรากำลังสลับร่างกันนะ"
"ก็นี่ไง ทางแก้ ฉันบอกแล้วว่าเราต้องจูบกัน ถ้านายไม่ยอม เราก็ไม่มีวันกลับเข้าร่างได้หรอก"
ผมรู้ว่าที่เค้าพูดมามันมีเหตุผล แต่...ผมควรจะทำยังไงดี
"เอางี้ นายนั่งเฉยๆ หลับตาแล้วกัน ฉันจะจูบนายเอง โอเคมั้ย"
"ฉันยอมเพราะอยากกลับเข้าร่างนะ อีกอย่าง ถ้าไม่หลับตา มันจะเหมือนฉันกำลังจูบตัวเองด้วย"
"เอาน่าาา หลับตาสิ"
เหว่ยถิงในร่างผม ดันผมให้นอนลง ผมหลับตาทำตามที่เค้าบอก รู้สึกได้ถึงริมฝีปากอุ่นที่ประกบเข้ามา ผมไม่แน่ใจว่านี่เป็นความรู้สึกจากปากผมหรือปากเค้า ลิ้นค่อยๆตวัดเข้ามาในปากจนรู้สึกได้ถึงความเปียกชื้นจากอีกฝ่ายที่สัมผัส เค้ายังคงเอาลิ้นกวาดไปทั่วริมฝีปาก ผมยังไม่แน่ใจว่าตอนนี้กลับเข้าร่างตัวเองรึยัง มีแต่ความหวานที่สัมผัสได้จากปลายลิ้นที่แตะกัน เค้าเริ่มขบริมฝีปากผมเบาๆ ผมไม่แน่ใจว่าสัมผัสแบบนี้มันทำไมถึงทำให้ผมใจสั่น เต้นแรงมาก หรือว่านี่เป็นปฏิกิริยาของการที่จะเปลี่ยนร่าง เพราะตอนที่เค้าจูบผมเมื่อคืน ยังไม่รู้สึกขนาดนี้เลย...
"อื้มมม เดะ...เดี๋ยว"
ผมลืมตาขึ้น ดันเค้าออก
"นายคิดว่ามันจะได้ผลเหรอ แล้ว...แล้วต้องทำอีกนานแค่ไหน"
"ทำไม นายไม่อยากได้ร่างกายคืนแล้วรึไง ส่วนจะนานแค่ไหน ถามฉันแล้วฉันจะถามใครล่ะ"
"ไม่รู้สิ ฉัน เอ่อ...ฉันแค่ นายไม่รู้สึกว่านายจูบตัวเองหรือไง"
"ก็ไม่นี่ อี้เฟิง ถ้านายคิดว่าจูบตัวเอง ฉันคงไม่ได้ยินเสียงหัวใจนายเต้นขนาดนี้หรอกมั่ง 5555"
"เหว่ยถิง!!!"
"นายจะเอายังไง จะปล่อยให้ฉันจูบต่อ หรือว่าจะอยู่ในร่างฉันแบบนี้ นี่ก็ใกล้จะเช้าแล้วนะ"
"ก็ได้ แต่...นายห้ามล้อฉันอีก"
"ฮึๆ ไม่ล้อหรอก ฉันรู้ว่านายชอบฉัน"
"อะไร ใครบอกนาย"
"ไม่ต้องมีใครบอกหรอก ฉันรู้"
ผมยังไม่ทันได้พูดอะไรต่อ ปากก็ถูกประกบเข้ามาอีกทันที มันเป็นจูบที่หอมหวาน หวานมาก จนผมไม่อาจจะฝืนไม่รับจูบนั่นได้อีกต่อไป ลิ้นผมก็เริ่มควานเข้าไปในปากเค้า ไม่สิ...ปากผมมากกว่า ตอนนี้ผมไม่แน่ใจแล้ว ว่าร่างกายใครเป็นของใคร ลมหายใจอุ่นปะทะกันไปมา
ผมรู้สึกได้ว่ามีมือเล็กๆกำลังล้วงเข้าไปในกางเกงผมอีกครั้ง
"เฮ้ย!!! ไม่สิ ลูกพ่อ"
อีกฝ่ายกระเด้งตัวขึ้น แล้วไปยืนข้างเตียง ผมลุกขึ้นตามเค้าทันที
"ไม่สำเร็จ ทำไมๆๆ ทำยังไงดีๆ" ผมพูดออกไป
ยังไม่ทันที่ใครจะพูดอะไรต่อ ก็มีเสียงเรียกจากด้านนอก
"เหว่ยถิงๆ ตื่นยัง ฉันเอง"
นายเหว่ยถิงเดินไปที่ประตู พอเปิดออก
"อ้าว อี้ฝาน ว่าไง"
"อี้เฟิงนี่ ว่าแต่เหว่ยถิงยังไม่ตื่นเหรอ"
อู๋อี้ฝาน เพื่อนรักของนายเหว่ยถิง ระดับความกวนพอๆกัน เดินผ่าเข้ามาในห้อง พอเห็นผมที่กำลังยืนงงๆอยู่ ก็กระโดดมากอดคอ
"นี่พวกนายทะเลาะหรืออะไรกัน ทำไมสภาพห้องเหมือนคนฟัดกันมาแบบนี้ ดูสิ ข้าวของที่พื้นนี่หล่นเต็มไปหมด"
ผมกำลังเริ่มปะติดปะต่อเรื่องราว นั่นสิ...ผมลืมไป ตอนนี้ผมอยู่ในร่างเหว่ยถิง นายอู๋อี้ฝานก็ต้องเข้ามากอดคอผมเป็นธรรมดา
"เฮ้ย!!! อึ้งอะไรของนาย ไปๆๆ อาบน้ำแต่งตัวแล้วไปวิ่งกันเหอะ"
"นายไปก่อนเลย ฉัน...ฉันไม่ไป" ผมตอบเสียงเบาๆ
"อ้าว ทำไมล่ะ ก็ไปวิ่งกัน"
"คือว่า...พอดีฉัน...ฉัน"
"คือว่าเหว่ยถิงเค้าไม่ค่อยสบายหน่ะ คงไปวิ่งไม่ได้หรอก" นายเหว่ยถิงช่วยผมแก้ตัว
"อ้อเหรอ เอ...แปลก ปกตินายออกจะแข็งแรง ไหนดูสิ มีไข้ป่าว"
"เอ่อ...ไม่เป็นไรหรอกอี้ฝาน ฉันขอพักแป๊บนึง เดี๋ยวคงดีขึ้น นายไปก่อนเหอะ เดี๋ยวค่อยไปกินข้าวด้วย"
"งั้นก็ได้ เดี๋ยวฉันไปวิ่งก่อน แล้วเสร็จจะมาเรียกนะ"
หลังจากความวุ่นวายเมื่ออี้ฝานออกไป สภาพสองคนไม่ต่างอะไรกับซอมบี้ที่นั่งข้างๆกัน
"นี่ นายเหว่ยถิง นายบอกว่าตัวเองไม่สบาย นายอี้ฝานจะเชื่อเหรอนั่นแล้วจะทำยังไงกันต่อดี"
"ไม่เชื่อก็ไม่รู้จะทำยังไง หรือนายจะไปวิ่งล่ะ สภาพอย่างนาย นอนเป็นอย่างเดียวสิท่า"
"แขวะฉันอยู่ได้ พอเลย ตกลงจะเอาไงต่อ"
"ไม่รู้สิ จูบกันใหม่เหรอ"
"แล้วถ้าไม่เปลี่ยนร่างเลยจนกระทั่งแก่...ไม่ตายเหรอ"
"งั้นมาลองอีกรอบ ถ้าคราวนี้ไม่ได้ ก็ไม่รู้แระ"
หลังจากนั้น จริงๆเราพยายามจูบกันอีกหลายครั้ง แต่ก็ไม่เป็นผล ผมรู้สึกว่าหน้าร้อน ใจเต้นไปหมด แต่อีกฝ่ายก็ดูเฉยๆ ไม่เห็นเป็นอะไร จนผมทนไม่ไหวเพราะกลัวจะโดนเค้าจับได้อีก
"พอก่อนเถอะ ฉันว่าไม่เห็นได้ผลเลย" ผมบอกออกไป
"อืม ทำยังไงกันดี เดี๋ยวก็ต้องไปเรียนแล้ว"
"ก็ต้องไปเรียนแบบนี้แหละ คืนนี้ค่อยว่ากันใหม่"
"งั้นฉันไปอาบน้ำก่อนล่ะ รู้สึกเหม็นกลิ่นเหล้ามาก"
"นายอาบน้ำดีๆล่ะ ร่างกายฉันสะอาดนะ ห้ามทำสกปรก"
"ทำไม!!! ฉันจะดูแลนมนายเป็นอย่างดีเลย อี้เฟิง 555"
อีกฝ่ายเดินพาร่างผม หยิบผ้าเช็ดตัวเข้าไปในห้องน้ำ แน่นอน ผ้าเช็ดตัวเค้าไม่ใช่ของผม
พอเค้าเดินออกมาเปลือยท่อนบน เดินเช็ดหัวออกมาจากห้องน้ำ ผมก็ก้มลงมองตัวเอง ซึ่งก็คือกล้ามเนื้อแน่นๆ ที่ผมเคยแอบมองทุกวัน ตอนนี้มาอยู่ที่ตัวผมแล้ว...
"อี้เฟิง นายมองตัวฉันทำไม" เค้าเงยหน้าจากการเช็ดผมมาถาม
"เปล่านี่ ก็คิดว่าไม่อาบน้ำจะดีมั้ย ฉันไม่อยาก เอ่อ...เห็นร่างกายนายอีก"
"ไม่ได้ ถ้านายไม่อาบ ฉันจะอาบให้เอง เรื่องอะไร นายจะมาทำให้ฉันสกปรกล่ะ"
เค้าพุ่งตัวเข้ามาหาผม แล้วพยายามจะถอดเสื้อผ้าออก สองคนพัวพัน นัวเนียไปมา จนผมลุกขึ้นผลักเค้าเต็มแรง จนหัวเค้าไปกระแทกข้างฝา
"โอ๊ยๆๆๆ นายจะบ้าเหรอไง อี้เฟิง ฉันเจ็บนะ"
ผมตกใจจนต้องรีบเข้าไปดู
"นายเป็นอะไรหรือเปล่า ฉัน...ไม่ได้ตั้งใจ ก็ปกติมันไม่ได้แรงเยอะแบบนี้นี่นา"
ผมเอามือไปลูบผมเค้า ไม่สิ นี่มันหัวผมเอง โอ๊ยๆๆ เราสองคนจะเป็นยังไงต่อไปเนี่ยะ ผมจะทำยังไงให้กลับคืนร่างตัวเองได้นะ ผมไม่ชอบเป็นคนตัวใหญ่กระแทกคนอื่นจนล้มแบบนี้ ผมชอบให้คนตัวใหญ่ตรงหน้ามาแกล้งผมมากกว่า นี่เค้ารู้เหรอเนี่ยะ ว่าผมชอบเค้า...ทำไมถึงได้รู้นะ...
...................................โปรดติดตามตอนต่อไป.................................
