กัปตันเหว่ยถิง : กัปตันหล่อประจำสายการบินบานาน่าแอร์ไลน์ ไม่ว่าจะแอร์หรือสจ๊วตทุกคนต้องหลงรัก ด้วยความที่มีมนุษยสัมพันธ์ดี ช่วยเหลือคนอื่น แต่ใครจะรู้ว่าจริงๆแล้วเขาซ่อนความต้องการบางอย่างเอาไว้ตลอดเวลา
นักบินผู้ช่วยอี้เฟิง : นักบินที่ 2 ที่อยากเป็นนักบินเพียงเพราะว่าเด็กๆเขาอยากบินได้ แต่เมื่อเขาได้มาช่วยกัปตันเหว่ยถิง เขาก็รู้ว่าเขายังห่างไกลคำว่ากัปตันมากจริงๆ
ตอน Landing
"สวัสดีครับ ผมกัปตันเหว่ยถิง ยินดีต้อนรับท่านผู้โดยสารสู่การบินที่จะพาทุกท่านเดินทางไปอย่างราบรื่นราวกับปอกกล้วยเข้าปาก นี่คือสายการบินบานาน่าแอร์ไลน์ ตอนนี้เราอยู่ที่ระดับความสูง 3 หมื่น 8 พันฟุต สภาพอากาศวันนี้ค่อนข้างมีเมฆ ผมขอให้ท่านผู้โดยสารรัดเข็มขัดทุกครั้งที่นั่งอยู่กับที่ และคอยตรวจสอบสัญญาณไฟเตือนเมื่อผ่านสภาพอากาศที่แปรปรวนด้วยครับ"
เมื่อกัปตันเหว่ยถิงปิดเสียงประกาศในเครื่องลง เค้าก็ตวาดผม
"อี้เฟิง คุณมาเป็นผู้ช่วยผมได้ไงเนี่ยะ"
"กัปตันครับ ผมขอโทษ"
"ตอนผมประกาศ คุณปล่อยให้เครื่องสั่น ทำไมไม่ดูมอนิเตอร์ไว้"
"ผม...เอ่อ"
"บัดซบ ใครกันนะส่งคุณมาช่วยผม บ้าจริง"
ผมเพิ่งมาช่วยเค้าเป็นเที่ยวบินครั้งที่สอง คราวนี้เราจะบินไปลงลอนดอนกันครับ แต่ระหว่างทางสภาพอากาศไม่ค่อยดีเลย แต่ว่ากัปตันเหว่ยถิงก็สอนผม และตวาดดุว่าไปด้วย ผมนับถือเค้ามากจริงๆที่บังคับเครื่องและไม่ตื่นตกใจสักนิด ตรงกันข้ามสายตาที่ต่อว่าผม มันทำให้ผมลืมไม่ได้จริงๆ...
"ตอนจะแลนด์ เป็นช่วงที่สำคัญที่สุด คุณคอยดูไว้นะ ว่าผมบังคับยังไง"
"ครับๆ"
"เอ๊ะ คุณนิ มือก็เล็กบอบบาง ริอ่านจะมาเป็นนักบิน ความแข็งแรงอยู่ที่ไหนกันฮะ"
"ผมขอโทษครับกัปตัน"
"อี้เฟิง คุณจะบ้ารึเปล่า ผมบอกว่ามือคุณบอบบางคุณจะมาขอโทษผมทำไม ฮึๆ คนแบบนี้ก็มีด้วย เห็นผมเป็นพวกกินหัวคนรึไงกัน เอาล่ะ คอยดูนะ"
แล้วกัปตันก็เอาเครื่องลงจอดได้อย่างสวยงาม แรงกระแทกน้อยมาก พอเครื่องจอดสนิทเค้าก็บอกผม...
"คุณมานี่สิ ผมบอกให้มานี่ไง"
"ครับๆ"
ผมลุกจากที่นั่งแล้วก็ไปยืนข้างๆมอนิเตอร์ กัปตันจับมือผมไว้แล้ววางไปที่คันโยกเพื่อเบรคตอนเครื่องจอด
"คุณแค่แตะเบาๆแล้วเลื่อนไป ไม่ต้องใช้แรงแบบนี้ เข้าใจมั้ย"
ผมมองตามมือเค้าที่กำลังพามือผมลากไปในอากาศ สักพักแอร์ก็เปิดประตูห้องบังคับเข้ามา
"แหมๆ กัปตันคะ ผู้ช่วยอี้เฟิงเพิ่งมาใหม่ คุณก็จะรับน้องแล้วรึไงคะ"
ผมหันกลับไปมองและดึงมือออกทันที แอร์คนนั้นหัวเราะแบบยิ้มๆ เอามือปิดปาก
"มีอะไรหรือเปล่า ทุกทีไม่เห็นมาตามผม"
"เปล่าหรอกค่ะ แค่จะบอกว่า เดี๋ยวออกจากฮีทโทรลแล้ว พวกหนูจะไปช็อปปิ้งก่อนนะคะ ค่อยเข้าโรงแรม กระเป๋าจะฝากไปกับรถบัส กัปตันจะไปด้วยกันมั้ย ผู้ช่วยอี้เฟิงล่ะ"
"พวกเธอไปกันเถอะ มาลอนดอนทีไร ไม่หลับไม่นอนทุกที ส่วนอี้เฟิง คุณต้องอยู่ฝึกกับผมก่อน"
"ฮะ อะไรนะ!!!"
"ตามใจนะคะกัปตัน อ้อ... ผู้ช่วยอี้เฟิงรู้มั้ยคะ กัปตันเหว่ยถิงขึ้นชื่อเรื่องบังคับเครื่องบินเก่งมาก 5555"
แอร์คนนั้นเดินออกไป ส่งเสียงหัวเราะดังมาก ผมจึงเดินถอยออกมาทันที
"กัปตันครับ ที่นี่เราไม่มีห้องซิม จะฝึกที่ไหนกันรึครับ"
"คุณจะเรียนมั้ยล่ะ ถ้าอยากเรียนก็มาห้องผมคืนนี้"
พอถึงที่โรงแรม ผมก็หาอะไรกินง่ายๆ ในห้องพัก ตอนนี้ผมยังไม่ง่วงเลย ทั้งๆที่เริ่มจะมืด อาจจะเป็นเพราะความต่างของเวลาก็ได้ แต่จริงๆคือหัวสมองผมคิดถึงแต่หน้าของกัปตันเหว่ยถิง...สายตาเค้า มือเค้าที่จับมือผม มันเหมือนผมรู้ว่าเค้าคิดอะไร...
จนได้เวลาผมเดินไปที่หน้าห้องเค้า กดเรียกที่ประตู กัปตันมาเปิดในชุดนอน ขายาวสบาย ในขณะที่ผมใส่เสื้อยืดกางเกงขาสั้น นี่เค้าดูเหมือนพร้อมนอนมากกว่าจะสอนอะไรผม...
"เข้ามาสิ"
ผมเดินตามเข้าไป เค้าล็อคประตูและเดินมาด้านหลังผม กอดเอวด้านซ้าย สอดนิ้วมือขวาเข้ามาที่มือผมแล้วยกขึ้น
"ผู้ชายอะไรนิ้วเรียวงาม ขาวแบบนี้ฮะ"
ผมหันหน้ากลับไปมองเค้า สายตาแบบนี้อีกแล้ว...แบบที่มองผมทุกครั้ง ทำให้ผมแทบหยุดหายใจ
"กัปตันครับ...ผม...เอ่อ..."
ผมเริ่มลังเลว่าเค้าต้องการแบบที่ผมเข้าใจหรือเปล่า
"นักบินผู้ช่วย ก็ต้องทำตามกัปตันสินะ"
เค้ากำมือไว้ให้นิ้วผมลอดออกมาจากหว่างนิ้วเค้า แล้วเค้าก็อมนิ้วกลางผมเข้าปาก แล้วจ้องหน้า...ผมตกใจมาก!!! ยกอีกมือนึงขึ้นเพื่อแกะมือออก
"กัปตัน ทำอะไรครับ"
"หน้าแดงทำไม อี้เฟิง"
"กัปตัน อย่าทำแบบนี้ครับ"
"ทำไมล่ะ ไหนบอกว่าอยากให้ชั้นสอนบินไง"
"ก็สอนสิครับ ผมพร้อมเรียน แต่ว่านี่มัน...เอ่อ"
"งั้นก็ได้ มา นายไปนอนที่เตียงนั่น"
"นอนที่เตียง!!!"
"ใช่สิ ไหนบอกพร้อมเรียน"
ใจจริงผมก็ไม่ได้อยากกลับ หัวใจเต้นแรงและเร็วขึ้น ตั้งแต่ถูกเอานิ้วไปดูดในปากนั่น ผมรู้สึกว่า กัปตันต้องการอย่างอื่นมากกว่า...
พอผมลงไปนอน กัปตันก็มานอนข้างๆ
"กัปตันจะให้ผมทำอะไร"
"นอนเฉยๆ ชั้นจะสอนนายบินเอง"
"จริงเหรอครับ ผมว่าผม...เอ่อ...กลับดีกว่า"
ผมกำลังจะลุกขึ้น กัปตันพลิกตัวเอามือปิดปากและกระซิบข้างหู
"อย่าบอกนะว่า นายไม่รู้จริงๆว่าชั้นต้องการอะไร"
ผมเงียบไม่ตอบ และกลับลงไปนอนอีกครั้ง จริงๆผมรู้อยู่แก่ใจว่าถ้ามาห้องเค้า เค้าจะทำอะไร แต่ผมก็ยังมาและไม่ปฏิเสธ นี่คือสิ่งที่อยู่ในจิตใต้สำนึกที่บอกว่า ผมก็อยากมาเช่นกัน นั่นคือความจริง...
"ชู่วววว นึกว่าอยู่ในห้องนักบินนะ มีแค่คุณกับผมเท่านั้น"
เค้าเอาปากกดลงมาที่ปากผม ผมรับปากนั้นอย่างง่ายดาย ริมฝีปากประกบแตะกันอย่างช้าๆ เค้าบดเบียดปากไปมา ความหวานจากลิ้นเริ่มเข้ามาในปากผม ลิ้นผมตวัดเลียลิ้นเค้าไปมา ปากต่อปากกดเบียดไปเรื่อยๆไม่ยอมหยุด เค้าถอนปากออก ผมแทบจะตามปากเค้าไม่อยากให้ออกไป ลมหายใจหอบร้อน เริ่มส่งเสียง...
"กัปตันเหว่ยถิง...ผม"
"ผู้ช่วยอี้เฟิง คุณนี่จูบเก่งกว่าตอนบังคับเครื่องตั้งเยอะ ฮึๆ"
"ถ้าจะล้อผมแบบนี้ ผมกลับดีกว่า!!!"
ผมทำท่าจะลุกขึ้นอีก คราวนี้เค้ากดตัวผมลงไปใหม่
"แค่นี้ก็ต้องงอน มาสิ...ผมจะสอนต่อ"
สักพัก เค้าก็เอามือล้วงเข้าไปใต้เสื้อและลูบส่วนท้องไล่ลงไปจนถึงกางเกง
"อื้อออ กัปตัน อื้อออ"
ร่างกายผมเริ่มมีการตอบรับและส่งเสียง ส่วนแก่นกายด้านล่างถูกลูบไล้ไม่หยุด ผมต้องกัดฟันแน่นและเริ่มเอามือจิกที่เตียง
"อื้อออ อื้อออ"
กัปตันเร่งจังหวะมือที่จับส่วนนั้นผ่านกางเกง ผมเริ่มบิดตัวไปมาเพราะทนแรงกระตุ้นแทบไม่ไหว มันตั้งชูชัน เด่นนูนขึ้นอย่างเห็นได้ชัด กัปตันเอามือถอดกางเกงผมออกทั้งหมดและผมก็ถอดเสื้อตัวเองออกในทันที ตอนนี้ผมนอนร่างเปลือยเปล่า...
"กัปตัน ผมต้องการอีก"
"อี้เฟิง คุณถูกผมบังคับแล้วนะ พร้อมรึยังล่ะ???"
กัปตันคร่อมอยู่บนตัวผม พร้อมกับจ้องหน้าผมที่ตอนนี้ความต้องการทั้งหมดแสดงออกผ่านใบหน้า ริมฝีปากที่ขบเน้นบ่งบอกอย่างชัดเจน
ผมพยักหน้า...
กัปตันคร่อมอยู่บนตัวผม พร้อมกับจ้องหน้าผมที่ตอนนี้ความต้องการทั้งหมดแสดงออกผ่านใบหน้า ริมฝีปากที่ขบเน้นบ่งบอกอย่างชัดเจน
ผมพยักหน้า...
กัปตันปลดกระดุมเสื้อตัวเองและถอดกางเกงออกหมด ก้าวขึ้นมาบนเตียงอีกครั้งและเริ่มเอาปากจูบที่ซอกคอ ไล่ลงไปจนถึงตุ่มไตบนหน้าอก แล้วใช้ลิ้นเลียขึ้นลงไม่หยุดจนยอดนั่นเปียกไปด้วยคราบน้ำลาย...
"อื้มมม อื้มมม"
ผมเอามือขยี้หัวเค้าแบบอดไม่ไหวอีกต่อไป กัปตันดูช่ำชองและเก่งกว่าผมมาก เค้าเอาลิ้นเลียไปไม่หยุด ในขณะที่มือก็จับแท่งนั้นของผมที่ตั้งขึ้น นิ้วโป้งเค้าสะกิดส่วนปลายไปมาอย่างยั่วเย้า
"อื้ออ กัปตัน"
กัปตันไม่รอช้า ใช้ลิ้นเลียสะเปะสะปะพร้อมเลื่อนตัวต่ำลงไปเรื่อยๆ ผมมองตามเค้าไปจนกระทั่งส่วนนั้นของผมรู้สึกได้ถึงความร้อนจากปากที่ครอบปิด ลิ้นเค้าเริ่มเลียมันไม่หยุด ทั้งแรงและเร็วขึ้นเป็นจังหวะ
ผมเอามือบีบต้นไหล่เค้าอย่างเต็มแรง...พร้อมปลดปล่อยน้ำสีขาวออกมาจากส่วนล่างอย่างง่ายดายตามแรงยั่วนั่น...
ตอนนั้นเค้าดึงผมขึ้นมาจูบอย่างแรง บดเบียดริมฝีปากอย่างบ้าคลั่ง ผมกอดเค้าและลูบไล้ไปทั่วร่างกายตรงหน้าเช่นกัน ความต้องการที่ตรงกันตอนนี้ ถึงจะบินไปชั้นอากาศไหนก็คงไม่ต้องถามกันแล้ว...
สักพักผมรู้ได้ในทันทีว่าเค้าต้องการอะไร ผมพลิกตัวกลับและก้มลงให้เห็นส่วนหลังของผมอย่างชัดเจน...
"อื้มม อี้เฟิง คุณรู้ใจผม"
กัปตันและผมเริ่มมีเหงือผุดขึ้นเล็กๆ ตามร่างกาย เพราะใช้เวลาทำให้ช่องทางด้านหลังพร้อมพอสมควร เค้าเอามือจับที่สะโพกพร้อมกระแทกส่วนของเค้าเข้ามาเต็มแรง...
ไม่ว่าจะพร้อมแค่ไหน ผมก็เจ็บอยู่ดี เพราะผมรู้ว่าเครื่องมือบังคับของกัปตันนั้นใหญ่และรุนแรงมากแค่ไหน
"อ๊าา อ๊าาา อ๊าาา"
"อี้เฟิง อี้เฟิง ผมชอบคุณจัง"
"อ๊าา กัปตัน อ๊าา"
เสียงร่างกายส่วนล่างกระแทกกันดังเหมือนเครื่องบินร่อนลงกระแทกพื้นเพื่อแตะรันเวย์
"อึ๊กกก อึ๊กกก"
ผมแทบขาดใจเมื่อส่วนนั้นถูกใส่เข้ามาจนสุดนับครั้งไม่ถ้วน เที่ยวบินคราวนี้ผมคงไม่มีวันลืม ผมเอาหน้าฟุบลงไปกับเตียงโดยมีกัปตันทับลงมาที่ตัว เหงื่อและของเหลวจากร่างกายสองคนปนเปกันไปหมด คืนนั้นกัปตันไม่ยอมปล่อยผมให้ห่างตัวเลย ดูท่าเค้าจะต้องการนักบินผู้ช่วยอย่างผมมากสินะ...
จนกระทั่งเช้า เมื่อผมแต่งตัวเรียบร้อย เค้าเข้ามาจูบปากผมอย่างรุนแรงอีกรอบและบอกว่า
"เจอกันบนเครื่องนะ ไฟล์ต่อไปนายคือคู่บินชั้น ห้ามไปบินกับคนอื่น ชั้นจะล็อคนายไว้ เข้าใจมั้ย"
ผมเอามือเลื่อนลงไปจับที่เป้ากางเกงเค้า พร้อมบีบมือที่เต็มและแน่นเข้า...
"ระวังนักบินผู้ช่วยจะบังคับกัปตันบ้างนะครับ กับตันเหว่ยถิง!!!"
.....................................จบแล้วคร่า......................................................
"อื้ออ กัปตัน"
กัปตันไม่รอช้า ใช้ลิ้นเลียสะเปะสะปะพร้อมเลื่อนตัวต่ำลงไปเรื่อยๆ ผมมองตามเค้าไปจนกระทั่งส่วนนั้นของผมรู้สึกได้ถึงความร้อนจากปากที่ครอบปิด ลิ้นเค้าเริ่มเลียมันไม่หยุด ทั้งแรงและเร็วขึ้นเป็นจังหวะ
ผมเอามือบีบต้นไหล่เค้าอย่างเต็มแรง...พร้อมปลดปล่อยน้ำสีขาวออกมาจากส่วนล่างอย่างง่ายดายตามแรงยั่วนั่น...
ตอนนั้นเค้าดึงผมขึ้นมาจูบอย่างแรง บดเบียดริมฝีปากอย่างบ้าคลั่ง ผมกอดเค้าและลูบไล้ไปทั่วร่างกายตรงหน้าเช่นกัน ความต้องการที่ตรงกันตอนนี้ ถึงจะบินไปชั้นอากาศไหนก็คงไม่ต้องถามกันแล้ว...
สักพักผมรู้ได้ในทันทีว่าเค้าต้องการอะไร ผมพลิกตัวกลับและก้มลงให้เห็นส่วนหลังของผมอย่างชัดเจน...
"อื้มม อี้เฟิง คุณรู้ใจผม"
กัปตันและผมเริ่มมีเหงือผุดขึ้นเล็กๆ ตามร่างกาย เพราะใช้เวลาทำให้ช่องทางด้านหลังพร้อมพอสมควร เค้าเอามือจับที่สะโพกพร้อมกระแทกส่วนของเค้าเข้ามาเต็มแรง...
ไม่ว่าจะพร้อมแค่ไหน ผมก็เจ็บอยู่ดี เพราะผมรู้ว่าเครื่องมือบังคับของกัปตันนั้นใหญ่และรุนแรงมากแค่ไหน
"อ๊าา อ๊าาา อ๊าาา"
"อี้เฟิง อี้เฟิง ผมชอบคุณจัง"
"อ๊าา กัปตัน อ๊าา"
เสียงร่างกายส่วนล่างกระแทกกันดังเหมือนเครื่องบินร่อนลงกระแทกพื้นเพื่อแตะรันเวย์
"อึ๊กกก อึ๊กกก"
ผมแทบขาดใจเมื่อส่วนนั้นถูกใส่เข้ามาจนสุดนับครั้งไม่ถ้วน เที่ยวบินคราวนี้ผมคงไม่มีวันลืม ผมเอาหน้าฟุบลงไปกับเตียงโดยมีกัปตันทับลงมาที่ตัว เหงื่อและของเหลวจากร่างกายสองคนปนเปกันไปหมด คืนนั้นกัปตันไม่ยอมปล่อยผมให้ห่างตัวเลย ดูท่าเค้าจะต้องการนักบินผู้ช่วยอย่างผมมากสินะ...
จนกระทั่งเช้า เมื่อผมแต่งตัวเรียบร้อย เค้าเข้ามาจูบปากผมอย่างรุนแรงอีกรอบและบอกว่า
"เจอกันบนเครื่องนะ ไฟล์ต่อไปนายคือคู่บินชั้น ห้ามไปบินกับคนอื่น ชั้นจะล็อคนายไว้ เข้าใจมั้ย"
ผมเอามือเลื่อนลงไปจับที่เป้ากางเกงเค้า พร้อมบีบมือที่เต็มและแน่นเข้า...
"ระวังนักบินผู้ช่วยจะบังคับกัปตันบ้างนะครับ กับตันเหว่ยถิง!!!"
.....................................จบแล้วคร่า......................................................
