...คืนนี้ยังอีกยาวนาน เพราะผมยังคงนั่งคร่อมบนหน้าขาเค้า มือทั้งสองข้างบีบรัดส่วนล่างเอาไว้ พร้อมกับเอาปลายจมูกไล้ไปตามแก้มข้างขวาจนมาหยุดที่ข้างหู ปล่อยลมหายใจปะทะใบหูเค้าก่อนจะถามออกไปว่า
"ฉีซาน...นายต้องการชั้นมั้ย"
"อื้ออออ อู๋น้อย!!! อู๋น้อย!!!"
เค้าเรียกชื่อผมไม่หยุด มือเค้ายังคงบีบเนื้อเค้นส่วนก้นผมไปเรื่อยๆ ผมรู้สึกได้ถึงของเหลวบางอย่างไหลเปรอะมือผม แต่นั่นยิ่งทำให้ผมรู้สึกมีอำนาจเหนือเค้า...
"นายอยากได้ก็เข้ามาสิ"
ผมหยุดทุกอย่างชั่วขณะ ปล่อยมือออกและป้ายน้ำเยิ้มๆที่มือไปที่กางเกงเค้าที่คลายออก พร้อมกับลุกขึ้น ยืนตรงหน้าเค้า เอามือค่อยๆปลดกระดุมเสื้อตัวเองออกอย่างเชื่องช้า ดูเหมือนคนตรงหน้าจะรู้ มองผมไม่วางตา...
"อู๋น้อย!!! นายตั้งใจยั่วชั้น"
ผมเอาปลายนิ้วลากไปที่แก้มลักยิ้มบุ๋มพร้อมกับเอาหน้าเข้าไปใกล้ แกล้งเป่าลมหายใจปะทะจมูกเค้า...ฟู่ววววว
"แล้วทำไมล่ะ???"
ผมถอดเสื้อออกแค่ครึ่งหนึ่งแล้วขึ้นไปนั่งบนโต๊ะ...นายฉีซานแทบจะกดผมลงกับโต๊ะในทันที!!!
ผมโน้มคอเค้าลงมาจูบ ริมฝีปากบดเบียดกันอย่างรุนแรงอีกครั้ง!!!
นายฉีซานเอามือปลดกระดุมส่วนที่เหลือออก ปลดเปลื้องเสื้อผมออกอย่างรวดเร็ว...
"อู๋น้อย!!! อื้ม อู๋น้อย"
พูดจบ...ปากเค้าก็ระดมจูบมาที่ส่วนอกและท้องผม ดูดคลึงเนื้อส่วนนั้นจนเป็นจ้ำแดงขึ้น...ดูเหมือนว่าความต้องการของเค้าจะหยุดไม่ได้แล้วจากการปลุกปั่นของผม...ผมเองก็ถูกเค้ารุกไล่จนแทบจะหยุดหายใจ ทั้งจูบทั้งสัมผัสบนตัวผม ผมเองก็ลูบไล้กล้ามเนื้อเค้าไปทั่วเช่นกัน...
หลังจากอ้อยอิ่งเนิ่นนานพอสมควร เค้ายืนขึ้นมองผมที่นอนเปลือยส่วนบนอยู่บนโต๊ะ และมีรอยรักของเค้าอย่างพอใจ ตอนนี้ร่างกายผมมันร้อนไปหมด ผมตั้งใจเอานิ้วมือขึ้นมากัดยั่วเล่นแล้วส่งสายตาหาเค้า...
หลังจากอ้อยอิ่งเนิ่นนานพอสมควร เค้ายืนขึ้นมองผมที่นอนเปลือยส่วนบนอยู่บนโต๊ะ และมีรอยรักของเค้าอย่างพอใจ ตอนนี้ร่างกายผมมันร้อนไปหมด ผมตั้งใจเอานิ้วมือขึ้นมากัดยั่วเล่นแล้วส่งสายตาหาเค้า...
"อู๋น้อย...นายกำลังจะทำชั้นคลั่งนะ!!!"
"แล้วยังไงล่ะ...นายฉีซานคนเก่ง เพื่อนของปู่ชั้น"
"เด็กคนนี้!!! ชักจะเอาใหญ่แล้วนะ"
ผมยิ้มน้อยๆ เป็นเชิงท้าทาย...ตอนนี้ร่างกายผมมันเป็นไปเอง ผมก็ไม่เข้าใจเหมือนกันว่าความรู้สึกท้าทายแบบนี้มันมาจากไหน ผมแค่อยากให้เค้ามีแต่ความต้องการผมเท่านั้น...
"แล้วยังไงล่ะ...นายฉีซานคนเก่ง เพื่อนของปู่ชั้น"
"เด็กคนนี้!!! ชักจะเอาใหญ่แล้วนะ"
ผมยิ้มน้อยๆ เป็นเชิงท้าทาย...ตอนนี้ร่างกายผมมันเป็นไปเอง ผมก็ไม่เข้าใจเหมือนกันว่าความรู้สึกท้าทายแบบนี้มันมาจากไหน ผมแค่อยากให้เค้ามีแต่ความต้องการผมเท่านั้น...
เค้ายิ้มตอบแล้วถอดกางเกงผมออกทั้งหมด รวมทั้งกางเกงเค้าที่เปรอะเปื้อนนั่นออกด้วย...ผมปล่อยเค้าอุ้มผมขึ้นบ่าอย่างง่ายดาย...
"ฉีซาน ปล่อยชั้นลงนะ"
"ฉีซาน ปล่อยชั้นลงนะ"
"ไปอาบน้ำกัน!!!"
ห้องน้ำของเค้าติดกับห้องนอน เปิดประตูทะลุถึงและมีพื้นที่ใหญ่พอควร เป็นห้องนำ้แบบอ่างสีขาวกลม เค้าวางผมลงในอ่างน้ำ เปิดน้ำพออุ่น แล้วก้าวตามลงมา น้ำค่อยๆเพิ่มทีละน้อย เค้าคลานเข้ามาจูบผมต่อทันที แต่ผมผลักเค้าออก...
"ฉีซาน!!! ชั้นอาบน้ำแล้ว"
"อู๋น้อย นายชักจะร้ายกาจขึ้นเรื่อยๆนะ ใครสอนนายมายั่วชั่นแบบนี้ฮะ!!! ลุงฟุรึไง!!!"
ผมหลุดขำออกมาทันที เค้าจะบ้าเหรอ คิดได้ไงหน่ะ...ผมแกล้งเอาหน้าเข้าไปหาเค้า
"นายไงล่ะคนสอน!!! มา ชั้นจะอาบน้ำให้นายเอง"
ผมผลักเค้าให้นอนพิงขอบอ่างไว้ ขาเค้าเหยียดออก ผมขึ้นไปคร่อมบนตัวเค้าทันที แล้วเริ่มไซร้ที่ซอกคออีกรอบ...
"อื้อ อู๋น้อย...วันนี้นายน่ารักมาก"
ผมไม่ตอบอะไรค่อยๆเอาปากดูดและเลียส่วนหน้าอกของเค้า พร้อมกับเอามือสองข้างลูบไปด้วย จนกระทั่งมาหยุดที่ยอดอกเค้า ขบดึงเล็กน้อยแล้วปล่อย สลับไปมาจนเค้าแอ่นอกรับ...ผมเห็นมือเค้าแปะลงไปกับพื้นอ่างแล้วเหยียดตัวขึ้นอย่างมีอารมณ์ตอบสนอง...
"อื้มมม...ดี...อืมมม.."
เค้ายังคงส่งเสียงออกมาทำให้ผมรู้ว่าเค้าพอใจอย่างมาก
ผมเอานิ้ววนส่วนยอดนั่นเล่นในขณะที่ปากก็ขบเน้นอีกข้าง นั่นยิ่งทำให้นายฉีซานเริ่มบิดตัวไปมา แบบที่คนตัวใหญ่แบบนี้ไม่น่าจะเป็นไปได้ เค้ากลายเป็นเด็กน้อยไปแล้วในสายตาผม...
ผมจึงเอาปากและมือไล้มาเรื่อยๆจนถึงส่วนท้องน้อย แต่น้ำในอ่างเริ่มเยอะขึ้นแล้ว ผมจึงยืดตัวขึ้นและเอามือคล้องคอเค้าอีกรอบ ก่อนจะประกบปากเพื่อจูบแล้วถอนออกพร้อมถอยตัวมายังขอบอ่างอีกฝั่ง พร้อมกับวักน้ำเพื่อรดตัวเอง...
นายฉีซานแทบจะพุ่งตัวตามผมมาทันที เค้าเอาหน้ามาจ้องผม...
"อู๋น้อย อาบอีกๆ"
"เสร็จแล้ว!!!"
ผมยังวักน้ำรดตัวเองต่อไป...
แต่นายฉีซานคงไม่ยอมอยู่เฉยๆแน่ๆ
"หึหึ...อู๋น้อย!!! นายจะต้องถูกลงโทษที่มาท้าทายชั้นแบบนี้!!!"
เค้าจับข้อมือผมทั้งสองข้างทันที ประกบปากลงอย่างรุนแรงจนผมแทบตั้งตัวไม่ทัน...ขาสองข้างขยับจะต่อสู้ ทำให้น้ำที่กำลังเพิ่มขึ้นเริ่มมีคลื่นใต้น้ำเบาๆ
"อื้ออ..อื้อออ"
ปากผมถูกเค้าครอบและเบียดสนิท เค้าดูกระหายที่จะกลืนผมเข้าไปแทบทั้งตัวแล้วตอนนี้...
ร่างใหญ่ตรงหน้าเอามือลูบที่ต้นขาผมทั้งสองข้างขึ้นลง ผมเอามือสองข้างที่ถูกปล่อยออก ทุบที่หลังเค้าเบาๆ ขาก็ยังคงขยับไปมา...
แต่ร่างกายทุกส่วนผมพร้อมจะยอมเค้าอยู่แล้ว สักพักจึงหยุดดิ้นและเปลี่ยนเป็นกอดเค้าแทน ปากและลิ้นยังคงดูดกลืนกันไปมาอย่างเร่าร้อนไม่หยุด...ขาผมถูกเค้าจับอ้าออก ทำให้ส่วนล่างของผมตั้งแข็งขึ้นเพราะมีอารมณ์เช่นกัน เค้ายกผมขึ้นไปนั่งบนขอบอ่างที่ติดกำแพง
ผมยังไม่ทันตั้งตัว เค้าก็เอาปากครอบลงมาจนมิดส่วนของผมแล้ว...
"อ๊าาาา...ฉีซาน...อ๊าาาา"
เค้าเอาลิ้นเลียและอม พร้อมใช้ปากรูดขึ้นลงเป็นจังหวะ ผมเอามือขยี้ผมเค้าเต็มแรงเพื่อปลดปล่อย...
"ฉีซาน...นะ...นาย...อ๊าาา"
ยิ่งเค้าเร่งจังหวะ ผมยิ่งทนไม่ได้ ของเหลวสีขาวถูกปลดปล่อยเช่นกัน ผมควบคุมตัวเองไม่ได้แล้ว หลังจากจังหวะการรูดและขบกัดเร็วแรงจนกระทั่งหยุด หยดน้ำบนตัวยังคงค่อยๆไหลลงมา...
นายฉีซานลุกขึ้นจากน้ำและยืนขึ้นเหมือนพอใจในผลงานตัวเองอีกครั้งเพราะคราวนี้ผมอ่อนแรงพิงกำแพงไปอย่างนั้น...เค้าช้อนตัวผมขึ้น คว้าผ้าเช็ดตัวมาห่อแล้วอุ้มไปที่เตียงนอน...
ผมนอนหลับตาเพราะไม่กล้าสบตาเค้าตรงๆ ตอนนี้คนยั่วกลับกลายเป็นหมดท่าซะเอง ผมยังต้องการเค้าแต่ไม่กล้าพูดอะไร จึงนอนตะแคงคุ้ดคู้อยู่แบบนั้น...เค้าก้มลงเช็ดตัวให้ผมแล้วกระซิบข้างหู
"ไงล่ะ...อยากโดนลงโทษอีกมั้ย เด็กน้อย"
ผมแอบยิ้มแล้วพยักหน้า...นายฉีซานหัวเราะลั่นออกมา
"โธ่เอ้ย!!!เด็กดี แค่นี้ก็เสร็จชั้นแล้วนะ"
"ฉีซาน...นายอย่าทิ้งชั้นไปไหนนะ"
ผมพลิกตัวขึ้นแล้วบอกเค้า...
"แน่นอนอู๋น้อย...ชั้นไปไหนไม่รอดแล้วล่ะ หึหึ!!!"
ร่างใหญ่และแข็งแรงตรงหน้าจูบผมอีกครั้ง พร้อมเอามือแหวกส่วนหว่างขาผมออก
"นายจะต้องโดนลงโทษให้เข็ด"
ผมยังคงโน้มคอเค้าลงมาแล้วกระซิบอีกรอบ
"จุ๊ๆๆๆ ไม่เข็ดหรอก ก็ชั้นมันอู๋น้อยเด็กดื้อนี่นา"
คำพูดผมคงถูกใจเค้า เพราะหลังจากนั้นเค้าทั้งจูบ ทั้งซุกไซร้ไปทั่วส่วนคอและหน้าอกของผม ช่องทางส่วนหลังของผมถูกเปิดออกอีกครั้ง แก่นกายที่ใหญ่คับช่องถูกสอดเค้าไป ผมพยายามเกร็งตัวรับ แต่ก็ต้องร้องออกมาทุกครั้งที่เค้ารุกเข้าไป...
"โอ๊ยๆ ฉีซาน ชั้น...เจ็บ"
"อื้อ...นิดนึงนะ อู๋น้อยเด็กดี"
เค้าเอามือลูบหัวผมในขณะพูดและใส่แรงเข้ามาเรื่อยๆ...
"อึ๊ก..อึ๊บ"
ผมทั้งเจ็บและเสียวซ่านไปหมด แต่คนตรงหน้าก็สัมผัส เอามือปลอบด้วยความรักใคร่ ผมรู้ว่าเค้ามีความสุข แค่นี้ผมก็พอใจแล้ว
"อ๊า..อ๊าาา"
"อู๋น้อย..อึ๊ออออ"
เค้าไม่ได้รุนแรงกับผมมาก...เป็นจังหวะที่ไม่เร่งเร้าแต่หนักแน่น จนกระทั่งทั้งผมและเค้าหมดแรงนอนอยู่ข้างกันบนเตียง...
...ผมไม่เคยคิดเลยว่าการได้อยู่กับเค้าแบบนี้จะทำให้ผมรู้สึกดีมากจริงๆ คนตัวใหญ่ที่ชอบวางอำนาจตอนนี้นอนหลับตายิ้มมีความสุขอยู่ข้างๆนี่ ผมลุกขึ้นสวมเสื้อคลุมเพราะนอนไม่หลับ เลยมานั่งมองหีบบนโต๊ะที่ต้องแสงจันทร์ทำให้เห็นตัวอักษรบางส่วน...
"ลายมือ...สกุลเอ้อร์"
อะไรหน่ะ ตัวอักษรนี้เป็นภาษาสันสกฤต ผมเคยเรียนมาบ้างจากพระอาจารย์ที่สำคัญ ผมอ่านออกหมดเลย ทั้งเรื่องเลือดผม และกุญแจเปิด ผมเลยกลับไปเขย่าคนนอนขี้เซานี่ให้ตื่นขึ้นมา...
"ฉีซานๆ...ตื่นๆ"
"อื้ออ...อู๋น้อย อีกเหรอ"
เขางัวเงียๆลุกขึ้นมากอดผม
"ไม่ใช่ อื้ยยย...นายนี่ตื่นสิ ชั้นแกะตัวอักษรที่หีบนั่นได้แล้ว"
เขาขยี้ตาแล้วมองผม...
"อะไรนะ!!! แล้วมันคืออะไรอู๋น้อย"
พอผมบอกรายละเอียดไป นายฉีซานก็ไปเอากระดาษมาจดไว้...
"อู๋น้อย ชั้นจะโทรบอกฉีจุ่ยก่อนนะ นายนอนไปก่อน เดี๋ยวชั้นกลับมา"
ผมนอนไม่หลับหรอกครับ ได้แต่นอนเล่นหมุนตัวไปมา แล้วก็ครุ่นคิด นี่มันจะเกี่ยวกับคุณชายเอ้อร์หงอะไรนั่นมั้ยนะ!!!
สักพักใหญ่เลยกว่าเค้าก็กลับมา พร้อมเสื้อผ้าชุดนึงมาวางที่โต๊ะ...แล้วก็มานั่งข้างเตียง
"อู๋น้อย ลุงฟุกับป้าๆฝากของขวัญมาให้"
ผมลุกขึ้นทันที
"อะไรเหรอ ทำไมต้องมีของขวัญ"
"ของรับขวัญฮูหยินเฉินฉีซานไง"
"นายจะบ้าเหรอ ลุงกับป้าพวกนั้นต้องไม่ได้พูดแน่ๆ"
"555 มานี่ชั้นอยากให้นายใส่ชุดนี้"
ผมทั้งดิ้นทั้งขัดขืนแต่ก็ไม่สำเร็จ สักพักชุดกี่เพ้าสั้นผ่าสูงสีแดงก็มาอยู่บนตัวผมที่ยังหน้างอ...พองลมอยู่บนเตียง
"น่ารักๆ น่ารักมากๆ อู๋น้อย ยิ่งทำแก้มป่องแบบนี้ยิ่งน่ารัก 5555"
"เฉินฉีซาน...นายมันบ้า ชอบใช้กำลังบังคับ บ้าที่สุด!!!"
"แล้วนายชอบมั้ยล่ะ แต่ชั้นชอบนะ ไม่สิ รักเลย...ชั้นรักอู๋น้อยคนนี้ที่ซู้ดดดด"
ผมไม่รู้จะพูดยังไงต่อเลย ดูเหมือนหนทางข้างหน้ายังมีเรื่องอีกมาก แต่คนตัวใหญ่ตรงหน้าผม ยังชื่นชมกับชุดกี่เพ้าแดงสั้นกุดนี่แถมทำหน้าทะเล้นจะหอมแก้มของผมให้ได้...ก็ช่วยไม่ได้ ผมก็คงรักนายเฉินฉีซานนี่มากขึ้นไปอีกเหมือนกันสินะ
...................พบกันใหม่ season 2 นะคะ ขอบคุณที่ติดตามค่ะ............
"อื้อ อู๋น้อย...วันนี้นายน่ารักมาก"
ผมไม่ตอบอะไรค่อยๆเอาปากดูดและเลียส่วนหน้าอกของเค้า พร้อมกับเอามือสองข้างลูบไปด้วย จนกระทั่งมาหยุดที่ยอดอกเค้า ขบดึงเล็กน้อยแล้วปล่อย สลับไปมาจนเค้าแอ่นอกรับ...ผมเห็นมือเค้าแปะลงไปกับพื้นอ่างแล้วเหยียดตัวขึ้นอย่างมีอารมณ์ตอบสนอง...
"อื้มมม...ดี...อืมมม.."
เค้ายังคงส่งเสียงออกมาทำให้ผมรู้ว่าเค้าพอใจอย่างมาก
ผมเอานิ้ววนส่วนยอดนั่นเล่นในขณะที่ปากก็ขบเน้นอีกข้าง นั่นยิ่งทำให้นายฉีซานเริ่มบิดตัวไปมา แบบที่คนตัวใหญ่แบบนี้ไม่น่าจะเป็นไปได้ เค้ากลายเป็นเด็กน้อยไปแล้วในสายตาผม...
ผมจึงเอาปากและมือไล้มาเรื่อยๆจนถึงส่วนท้องน้อย แต่น้ำในอ่างเริ่มเยอะขึ้นแล้ว ผมจึงยืดตัวขึ้นและเอามือคล้องคอเค้าอีกรอบ ก่อนจะประกบปากเพื่อจูบแล้วถอนออกพร้อมถอยตัวมายังขอบอ่างอีกฝั่ง พร้อมกับวักน้ำเพื่อรดตัวเอง...
นายฉีซานแทบจะพุ่งตัวตามผมมาทันที เค้าเอาหน้ามาจ้องผม...
"อู๋น้อย อาบอีกๆ"
"เสร็จแล้ว!!!"
ผมยังวักน้ำรดตัวเองต่อไป...
แต่นายฉีซานคงไม่ยอมอยู่เฉยๆแน่ๆ
"หึหึ...อู๋น้อย!!! นายจะต้องถูกลงโทษที่มาท้าทายชั้นแบบนี้!!!"
เค้าจับข้อมือผมทั้งสองข้างทันที ประกบปากลงอย่างรุนแรงจนผมแทบตั้งตัวไม่ทัน...ขาสองข้างขยับจะต่อสู้ ทำให้น้ำที่กำลังเพิ่มขึ้นเริ่มมีคลื่นใต้น้ำเบาๆ
"อื้ออ..อื้อออ"
ปากผมถูกเค้าครอบและเบียดสนิท เค้าดูกระหายที่จะกลืนผมเข้าไปแทบทั้งตัวแล้วตอนนี้...
ร่างใหญ่ตรงหน้าเอามือลูบที่ต้นขาผมทั้งสองข้างขึ้นลง ผมเอามือสองข้างที่ถูกปล่อยออก ทุบที่หลังเค้าเบาๆ ขาก็ยังคงขยับไปมา...
แต่ร่างกายทุกส่วนผมพร้อมจะยอมเค้าอยู่แล้ว สักพักจึงหยุดดิ้นและเปลี่ยนเป็นกอดเค้าแทน ปากและลิ้นยังคงดูดกลืนกันไปมาอย่างเร่าร้อนไม่หยุด...ขาผมถูกเค้าจับอ้าออก ทำให้ส่วนล่างของผมตั้งแข็งขึ้นเพราะมีอารมณ์เช่นกัน เค้ายกผมขึ้นไปนั่งบนขอบอ่างที่ติดกำแพง
ผมยังไม่ทันตั้งตัว เค้าก็เอาปากครอบลงมาจนมิดส่วนของผมแล้ว...
"อ๊าาาา...ฉีซาน...อ๊าาาา"
เค้าเอาลิ้นเลียและอม พร้อมใช้ปากรูดขึ้นลงเป็นจังหวะ ผมเอามือขยี้ผมเค้าเต็มแรงเพื่อปลดปล่อย...
"ฉีซาน...นะ...นาย...อ๊าาา"
ยิ่งเค้าเร่งจังหวะ ผมยิ่งทนไม่ได้ ของเหลวสีขาวถูกปลดปล่อยเช่นกัน ผมควบคุมตัวเองไม่ได้แล้ว หลังจากจังหวะการรูดและขบกัดเร็วแรงจนกระทั่งหยุด หยดน้ำบนตัวยังคงค่อยๆไหลลงมา...
นายฉีซานลุกขึ้นจากน้ำและยืนขึ้นเหมือนพอใจในผลงานตัวเองอีกครั้งเพราะคราวนี้ผมอ่อนแรงพิงกำแพงไปอย่างนั้น...เค้าช้อนตัวผมขึ้น คว้าผ้าเช็ดตัวมาห่อแล้วอุ้มไปที่เตียงนอน...
ผมนอนหลับตาเพราะไม่กล้าสบตาเค้าตรงๆ ตอนนี้คนยั่วกลับกลายเป็นหมดท่าซะเอง ผมยังต้องการเค้าแต่ไม่กล้าพูดอะไร จึงนอนตะแคงคุ้ดคู้อยู่แบบนั้น...เค้าก้มลงเช็ดตัวให้ผมแล้วกระซิบข้างหู
"ไงล่ะ...อยากโดนลงโทษอีกมั้ย เด็กน้อย"
ผมแอบยิ้มแล้วพยักหน้า...นายฉีซานหัวเราะลั่นออกมา
"โธ่เอ้ย!!!เด็กดี แค่นี้ก็เสร็จชั้นแล้วนะ"
"ฉีซาน...นายอย่าทิ้งชั้นไปไหนนะ"
ผมพลิกตัวขึ้นแล้วบอกเค้า...
"แน่นอนอู๋น้อย...ชั้นไปไหนไม่รอดแล้วล่ะ หึหึ!!!"
ร่างใหญ่และแข็งแรงตรงหน้าจูบผมอีกครั้ง พร้อมเอามือแหวกส่วนหว่างขาผมออก
"นายจะต้องโดนลงโทษให้เข็ด"
ผมยังคงโน้มคอเค้าลงมาแล้วกระซิบอีกรอบ
"จุ๊ๆๆๆ ไม่เข็ดหรอก ก็ชั้นมันอู๋น้อยเด็กดื้อนี่นา"
คำพูดผมคงถูกใจเค้า เพราะหลังจากนั้นเค้าทั้งจูบ ทั้งซุกไซร้ไปทั่วส่วนคอและหน้าอกของผม ช่องทางส่วนหลังของผมถูกเปิดออกอีกครั้ง แก่นกายที่ใหญ่คับช่องถูกสอดเค้าไป ผมพยายามเกร็งตัวรับ แต่ก็ต้องร้องออกมาทุกครั้งที่เค้ารุกเข้าไป...
"โอ๊ยๆ ฉีซาน ชั้น...เจ็บ"
"อื้อ...นิดนึงนะ อู๋น้อยเด็กดี"
เค้าเอามือลูบหัวผมในขณะพูดและใส่แรงเข้ามาเรื่อยๆ...
"อึ๊ก..อึ๊บ"
ผมทั้งเจ็บและเสียวซ่านไปหมด แต่คนตรงหน้าก็สัมผัส เอามือปลอบด้วยความรักใคร่ ผมรู้ว่าเค้ามีความสุข แค่นี้ผมก็พอใจแล้ว
"อ๊า..อ๊าาา"
"อู๋น้อย..อึ๊ออออ"
เค้าไม่ได้รุนแรงกับผมมาก...เป็นจังหวะที่ไม่เร่งเร้าแต่หนักแน่น จนกระทั่งทั้งผมและเค้าหมดแรงนอนอยู่ข้างกันบนเตียง...
...ผมไม่เคยคิดเลยว่าการได้อยู่กับเค้าแบบนี้จะทำให้ผมรู้สึกดีมากจริงๆ คนตัวใหญ่ที่ชอบวางอำนาจตอนนี้นอนหลับตายิ้มมีความสุขอยู่ข้างๆนี่ ผมลุกขึ้นสวมเสื้อคลุมเพราะนอนไม่หลับ เลยมานั่งมองหีบบนโต๊ะที่ต้องแสงจันทร์ทำให้เห็นตัวอักษรบางส่วน...
"ลายมือ...สกุลเอ้อร์"
อะไรหน่ะ ตัวอักษรนี้เป็นภาษาสันสกฤต ผมเคยเรียนมาบ้างจากพระอาจารย์ที่สำคัญ ผมอ่านออกหมดเลย ทั้งเรื่องเลือดผม และกุญแจเปิด ผมเลยกลับไปเขย่าคนนอนขี้เซานี่ให้ตื่นขึ้นมา...
"ฉีซานๆ...ตื่นๆ"
"อื้ออ...อู๋น้อย อีกเหรอ"
เขางัวเงียๆลุกขึ้นมากอดผม
"ไม่ใช่ อื้ยยย...นายนี่ตื่นสิ ชั้นแกะตัวอักษรที่หีบนั่นได้แล้ว"
เขาขยี้ตาแล้วมองผม...
"อะไรนะ!!! แล้วมันคืออะไรอู๋น้อย"
พอผมบอกรายละเอียดไป นายฉีซานก็ไปเอากระดาษมาจดไว้...
"อู๋น้อย ชั้นจะโทรบอกฉีจุ่ยก่อนนะ นายนอนไปก่อน เดี๋ยวชั้นกลับมา"
ผมนอนไม่หลับหรอกครับ ได้แต่นอนเล่นหมุนตัวไปมา แล้วก็ครุ่นคิด นี่มันจะเกี่ยวกับคุณชายเอ้อร์หงอะไรนั่นมั้ยนะ!!!
สักพักใหญ่เลยกว่าเค้าก็กลับมา พร้อมเสื้อผ้าชุดนึงมาวางที่โต๊ะ...แล้วก็มานั่งข้างเตียง
"อู๋น้อย ลุงฟุกับป้าๆฝากของขวัญมาให้"
ผมลุกขึ้นทันที
"อะไรเหรอ ทำไมต้องมีของขวัญ"
"ของรับขวัญฮูหยินเฉินฉีซานไง"
"นายจะบ้าเหรอ ลุงกับป้าพวกนั้นต้องไม่ได้พูดแน่ๆ"
"555 มานี่ชั้นอยากให้นายใส่ชุดนี้"
ผมทั้งดิ้นทั้งขัดขืนแต่ก็ไม่สำเร็จ สักพักชุดกี่เพ้าสั้นผ่าสูงสีแดงก็มาอยู่บนตัวผมที่ยังหน้างอ...พองลมอยู่บนเตียง
"น่ารักๆ น่ารักมากๆ อู๋น้อย ยิ่งทำแก้มป่องแบบนี้ยิ่งน่ารัก 5555"
"เฉินฉีซาน...นายมันบ้า ชอบใช้กำลังบังคับ บ้าที่สุด!!!"
"แล้วนายชอบมั้ยล่ะ แต่ชั้นชอบนะ ไม่สิ รักเลย...ชั้นรักอู๋น้อยคนนี้ที่ซู้ดดดด"
ผมไม่รู้จะพูดยังไงต่อเลย ดูเหมือนหนทางข้างหน้ายังมีเรื่องอีกมาก แต่คนตัวใหญ่ตรงหน้าผม ยังชื่นชมกับชุดกี่เพ้าแดงสั้นกุดนี่แถมทำหน้าทะเล้นจะหอมแก้มของผมให้ได้...ก็ช่วยไม่ได้ ผมก็คงรักนายเฉินฉีซานนี่มากขึ้นไปอีกเหมือนกันสินะ
...................พบกันใหม่ season 2 นะคะ ขอบคุณที่ติดตามค่ะ............
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น