ตอนที่ 2 โกโก้ร้อน
...พ่อมดน้อยตรงหน้าผมยังคงนั่งยิ้มอยู่แบบนั้น ผมเลยลุกขึ้นพร้อมบอกกับเค้าว่า...
"เดี๋ยวผมขอล้างจานตรงนี้ก่อน แล้วค่อยขึ้นข้างบนกันนะ คุณรอแป๊บนึง"
พอผมกำลังจะเดินไปตรงอ่างล้างจาน ฉับพลันนั้นก็มีลำแสงสีขาวพุ่งออกผ่านหน้าผมไป...ฟริ้วววววววววววววว!!!!!!!!!!
"ฉีคา เคราฟด้าาาาา"
ผมได้ยินคำพูดแปลกๆ จึงหันไปมอง ก็พบว่าคนที่บอกว่าตัวเองเป็นพ่อมดกำลังพูดและปล่อยแสงออกจากไม้ที่ถืออยู่ในมือ....
ผมตกใจยืนอ้าปากค้าง หันกลับไปกลับมาระหว่างคนตรงหน้ากับอ่างล้างจาน...เฮ้ย!!! ก๊อกน้ำเปิดและจานกำลังล้างตัวเอง ผมช็อคไป...
พูดอะไรไม่ออก จนกระทั่งจานล้างของมันเสร็จ ก็ลอยไปที่คว่ำจาน ผมขยี้ตาตัวเองแล้วเดินไปที่อ่าง จานถูกคว่ำอยู่ในเวลาแค่เสี้ยววิ....
ผมลงไปนั่งกองอยู่ตรงนั้น...
"คะ...คุณ ทำได้ยังไงหน่ะ"
"เจ้าชาย เจ้าชายถิง เป็นอะไรคับ"
คนที่เสกคาถาเมื่อกี้รีบวิ่งมาหาผม เค้าจับแขนจับตัว จับหน้าผม โดยที่ผมยังพูดอะไรไม่ออก...นี่มันจริงรึเนี่ยะ!!!
"เอ่อออ...คุณเป็นพ่อมดจริงๆเหรอ"
"อ้าว...เจ้าชาย ทำไมพูดแบบนี้ล่ะ ก็ผมบอกแล้วว่าผมเป็นพ่อมดชื่อเฟิงเฟิงไงครับ"
ผมกลืนน้ำลายเอื้อกใหญ่ ไม่คิดว่าสิ่งที่เห็นกับคนตรงหน้าจะเป็นความจริง แต่เหตุการณ์เมื่อกี้ยืนยันได้ทุกอย่าง มายากลอะไรจะเหมือนขนาดนี้...
"พ่อมดเฟิงเฟิง พ่อมด...ผมไม่อยากจะเชื่อ!!!"
"ใช่สิครับ ไปครับเจ้าชายลุกขึ้นก่อน ไหนบอกว่าจะพาผมขึ้นไปข้างบนไง หรือว่าจะให้ใช้เวทมนต์อุ้มไปดีล่ะ"
"ไม่ต้องๆ ผมลุกเองได้...ว่าแต่คุณพ่อมด คุณมาทำอะไรที่นี่"
ผมแทบจะเดินก้าวขาไม่ออกเลยได้แต่มานั่งที่โต๊ะในครัวอีกรอบเพื่อทำใจยอมรับเรื่องเมื่อกี้ก่อน...หมดแรงจริงๆครับ
"เจ้าชาย เรียกผมเฟิงเฟิงสิครับ เฟิงเฟิงมาช่วยไง มาตามหาเจ้าชายเพื่อคุ้มครองให้ท่านปลอดภัย แต่ระหว่างทางถูกดักทำร้าย รายละเอียดมันเยอะครับ ไว้ค่อยเล่าให้ฟัง แต่ตอนนี้เจ้าชายหน้าซีดมากเลย เป็นอะไรมั้ย???"
"ไม่เป็นไรๆ ผมแค่ตกใจนิดหน่อยเลยหายใจไม่ทั่วท้อง เดี๋ยวสักพักคงดีขึ้น"
"ทำไมล่ะครับ ท้องเป็นอะไร ทำไมหายใจไม่ได้ ให้เฟิงเฟิงดูหน่อยนะ เดี๋ยวมันจะไม่หายครับ"
พ่อมดน้อยตรงหน้า นั่งคุกเข่าลง แล้วเข้ามาถลกเสื้อผมขึ้น เอาสองมือลูบไปที่ท้อง ลูบขึ้นลูบลงเป็นวงกลม เอาปากเป่าลมมาอีกต่างหาก แถมดูเหมือนจะท่องคาถาอะไรสักอย่าง แล้วเอาปากมาจูบที่ท้องผม...โอ๊ยยยย...
"อ๊าาาาา เดี๋ยวนะ เอ่ออออ...เฟิงเฟิง อ๊าาาา"
ตอนนี้ผมเสียวไปหมดทั้งส่วนท้อง แล้วก็หายใจแรงและถี่ขึ้น ที่แย่กว่านั้นคือใจผมตอนนี้มันเต้นไม่เป็นจังหวะเลยครับ เมื่อคนตรงหน้ายังคงเอาปากลูบไปมาและท่องคาถาพร้อมเป่าลมไม่หยุด จนผมต้องดันเค้าออกไป...
"เจ้าชาย เจ้าชายเป็นไงบ้างครับ ดีขึ้นมั้ย"
"พอก่อนนะ พอก่อนเฟิงเฟิง ผม...เอ่อ...ดีขึ้นมากแล้ว ตอนนี้ขอแค่โกโก้ร้อนสักแก้วก็พอ"
"อ้อ!!! โกโก้ร้อนผมก็เคยกิน แต่ว่า...ผมไม่รู้คาถาเสกหรอกครับ"
"ไม่เป็นไรๆ เฟิงเฟิงรอตรงนี้นะ เดี๋ยวผมชงเองดีกว่า"
ผมต้องออกมาจากแถวนั้นเพื่อสงบสติอารมณ์ก่อน ผมเอาเสื้อลง แล้วสะบัดหัวสองทีไล่ความคิดบ้าๆออกไป แว่บนึงเมื่อกี้คือผมอยากจะจับเค้ามาจูบสักที โทษฐานที่มายั่วผม...แต่ไม่ใช่สิ พ่อมดน้อยนี่ดูเหมือนไม่รู้เรื่องอะไรเลยนะ...
สักพักผมก็ชงโกโก้มาตั้งที่โต๊ะ...
ผมว่าดื่มอะไรร้อนๆตอนนี้คงจะไล่ความวุ่นวายในใจไปได้ไม่มากก็น้อย...ตอนที่ผมกำลังดื่มนั้น พ่อมดน้อยนี่ก็นั่งจ้องไม่วางตา...
"เอ่อ...เจ้าชายครับ มันดูน่าอร่อยจัง"
"อืม...อร่อยสิ อยากกินเหรอ เดี๋ยวผมไปชงให้อีกแก้วก็ได้ ก็นึกว่าพ่อมดเค้าไม่กินของแบบนี้กันนะ ฮึๆ"
"ไม่เป็นไรครับ เจ้าชายแบ่งให้ผมก็พอ ไม่ต้องชงใหม่หรอก"
"แบ่งให้"
"ครับ...อ้ามมมมมมมมมมมม"
ผมควรทำยังไงดีครับ พ่อมดน้อยตรงหน้ากำลังยื่นหน้าเข้ามาแล้วขอแบ่งโกโก้ พร้อมเผยอปากเตรียมรอรับ...เหตุการณ์เก่าแล่นเข้ามาในหัว...
............ที่เมืองเทียนแลนด์ของเรา เวลาแบ่งของกินให้คนที่เราอยาก
ให้ก็ทำแบบนี้กันทั้งนั้น.......นี่คือเค้าอยากให้ผมแบ่งโกโก้ให้สินะ!!!
อื้มมมม...ไหวมั้ยล่ะ เฉินเหว่ยถิง ปากอวบอิ่มกำลังพุ่งเข้ามาเรื่อยๆ
แล้ว @___@
..................โปรดติดตามตอนต่อไป...............................
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น