บทนำ
..........ประตูใหญ่ลวดลายสวยงามแห่งวังจุฑาเทพถูกเปิดออก มี
เสียงรถวิ่งเข้ามาสองคัน เมื่อมาหยุดที่หน้าส่วนตัวตึกของวัง สาวใช้
และเจ้านายหญิงมีอายุสองคนเดินออกไปรับที่หน้าตึก
"ย่าอ่อนครับ ผมคิดถึงย่าอ่อนมากที่สุดในโลกเลย"
หนุ่มน้อยวัย 25 ที่มีดีกรีนายทหารจากโรงเรียนนายร้อยแซนด์เฮิรตซ์
มามาดๆ วิ่งเข้ามากอดประจบสาวแก่ด้านหน้าที่ยืนยิ้มร่ากว่าใคร
"ชายหยาง สุดที่รักของย่า กลับมาแล้ว มาเร็ว ย่าทำหลนปูเค็มกับผัก
ต้มเอาไว้ให้ ของโปรดของเรานี่นา"
สองย่าหลานกอดคลอเคลียกันเข้าไปในตึก หากแต่สาวสูงวัยอีกคน
มองตามแล้วส่ายหัว
"ชายฝาน กลับมาพร้อมกัน ดูน้องเราสิ จะทักทายย่าสักคำเป็นไม่มี
ไปอยู่เมืองผู้ดีมา มือไม้แข็งกันหมดแล้วรึ"
"สวัสดีครับหม่อมย่า หม่อมย่าก็รู้ว่าชายหยางหน่ะ เค้าประจบคนแก่
เก่งจะตาย เชื่อเถอะ เดี๋ยวขี้คร้านจะวิ่งมาหอมแก้มหม่อมย่าทักทาย"
พูดยังไม่ทันขาดคำ ชายหนุ่มที่ถูกพูดถึงด้านในก็วิ่งกลับมาหอมแก้ม
หม่อมเอียดแล้วกลับไป ทำให้คนแก่ที่ยืนนั้นค้อนควับไปวงใหญ่ ก่อน
จะมาสั่งการด้านหน้า
"ว่าไงเราชายโป๋ ในที่สุดก็จะได้กลับมาหาเงินหาทองให้จุฑาเทพซะ
ทีนะ อุตส่าห์ไปร่ำไปเรียนหมอมา"
"ครับ หม่อมย่า ผมคุยกับพี่ชายถิงแล้ว เราจะเคลียร์ทุกอย่างได้ในไม่
ช้า"
"ชายถิง เดี๋ยวเราเข้าไปคุยกับย่าในห้องหนังสือนะ อ้อ!!!ชายเทียน
ตามมาพร้อมด้วยของว่างบ่ายด้วยล่ะ"
"ครับ หม่อมย่า" สองคนรับคำพร้อมกัน
................ห้องหนังสือ วังจุฑาเทพ.....................
"ชายถิง รู้ใช่มั้ยว่าย่าจะย้ำเรื่องอะไร"
"ครับ หม่อมย่า ผมเข้าใจครับและพร้อมจะทำตามที่หม่อมย่าสั่งทุก
อย่าง เพียงแต่...."
สักพักมีเสียงเคาะประตู และคุณชายปวรเทียน ผู้ทำหน้าที่ดูแลเรื่อง
ความเป็นอยู่ของเหล่าคุณชาย นักการฑูตผู้มีวาจาเฉือดเฉือนคมกริบ
ก้าวเข้ามาพร้อมชุดน้ำชาสวยงามและบ่าวไพร่ที่ยกขนมมาให้
"หม่อมย่าครับ ถ้าจะบังคับให้พี่ชายถิงแต่งงานกับหม่อมมารตีเบบี้คน
งามแห่งพระนครนั่นล่ะก็ ผมบอกเลยว่า ย่ากำลังบังคับให้พี่ชายถิงไป
ตกนรก"
"ตายแล้ว ชายเทียน ทำไมพูดจาว่าน้องเค้าแบบนั้นล่ะ เค้าเป็นถึง
หม่อมหลวงแห่งเทวพรหมนะ"
"ชายเทียนนายเงียบเถอะ"
"ไม่!!!พี่ชายถิง เราเคยเจอฤทธิ์ยัยนี่ ตอนอยู่ที่อังกฤษกันแล้ว พี่ชาย
ยังจะต้องคิดอะไรอีก"
"แต่ว่า...นั่นก็หลายปีแล้ว ตอนนี้เค้าอาจจะเปลี่ยนไป อีกอย่างยังไง
ซะ ท่านพ่อก็เซ็นต์สัญญากับสกุลเทวพรหมไปแล้ว เราเป็นหนี้เค้าโข
อยู่ พี่แค่ไม่อยากให้จุฑาเทพเราต้องมีข่าวแย่ๆออกไป ถ้าใครรู้เข้า!!!"
"นี่ถ้าไม่ใช่ย่าอ่อน ไปเสียไพ่อีก หนี้เราก็คงไม่เพิ่มพูนขนาดนี้"
"เอาล่ะๆๆ ชายถิงย่าแค่จะบอกว่า เราคือคนที่จะต้องไปขัดดอกให้กับ
ตระกูลจุฑาเทพ ไม่ช้าก็เร็ว เราก็จะต้อง
แต่งงานกับหนูมารตีเบบี้แน่ๆ ดังนั้นเพื่อให้ทำตัวคุ้นเคยกันไว้ พรุ่งนี้
ย่าจะเชิญพวกเทวพรหมมางานฉลองที่ชายหยางกับชายโป๋เรียนจบ
ไปเตรียมตัวแล้วกันนะ"
"ครับ หม่อมย่า"
ระหว่างทางเดินกลับไปห้อง เค้ายังคงครุ่นคิด ทุกวันนี้เค้าก็ยังไม่มี
ใคร ถ้าหากว่าเค้าต้องแต่งงานกับน้องเบบี้ก็คงไม่มีปัญหาเพราะยังไง
ก็ถือเป็นการตอบแทนตระกูลจุฑาเทพที่ให้กำเนิดเค้ามา
....................วังเทวพรหม....................
"กรีสสสสสสส พี่ชายเฟิง พรุ่งนี้เราจะได้ไปวังจุฑาเทพและเต้นรำกับ
พวกคุณชายรึคะ"
"นี่ เก็บอาการหน่อยได้มั้ยน้องเบบี้"
"แหมๆๆ พี่ชายเฟิงก็รู้ว่าวังนั้นมีแต่คนหล่อๆ มีรึพี่หญิงเบบี้จะอดใจ
ไหว 555"
"โหยยย น้องวิไลลู่หาน ช่างกล่าวได้ตรงใจพี่นัก"
"นี่ชั้นประชดพี่นะ พี่ยังไม่รู้ตัวอีกเหรอ"
"นายลู่หาน!!!"
"พอๆๆ เดี๋ยวจะไปกันใหญ่ ที่เค้านัดเราไปครั้งนี้หน่ะ คงให้ไปดูตัวกัน
นั่นแหละ น้องก็รู้ตอนนี้จุฑาเทพมีแค่เปลือก เค้าจำเป็นต้องเอาสกุล
เราค้ำไว้ พี่จะไปดูหน้าเหล่าคุณชายพวกนั้นว่าจะหยิ่งผยองขนาด
ไหน เมื่อเจอเจ้าหนี้อย่างเรา"
"น้องเข้าใจค่ะ และยินดีให้ใครกะได้เอาตัวมาขัดดอกกะน้องก่อน
คอยดูนะ จะฟาดให้เรียบทุกคนเลย 555"
"น้องเบบี้ พี่บอกแล้วไง เราเป็นผู้หญิง ทำไมถึงชอบพูดจาอะไรแบบนี้
นะ ศักศรีหน่ะต้องมีสิ เราควรจะรักนวลสงวนตัวนะ เอาเป็นว่าพรุ่งนี้ก็
อยู่เฉยๆ อย่าให้มันมากนัก ที่เหลือพี่จะดูให้เอง"
.......เมื่อสามพี่น้องคุยกันเรียบร้อยก็แยกย้ายไปพักผ่อน คุณชาย
เกษเฟิงรู้สึกกังวลถึงเหล่าคุณชายจุฑาเทพ บางคนเป็นเพื่อน บางคน
เป็นน้อง แต่มีอยู่คนหนึ่งที่เค้ายังรู้สึกและจำได้ถึงเรื่องใน
อดีต............พี่ชายถิง พี่ยังจำเด็กหญิงเฟิงที่พี่เล่นด้วยตอนเด็กได้มั้ย
นะ คนอะไรมาทึกทักว่าเค้าเป็นเด็กผู้หญิง โอ้ยยย แค่คิดถึงตอนนั้น
หน้าเค้าก็ร้อนขึ้นมาทันที....
พบกับบทที่1 ตอน เด็กหญิงเฟิง ได้เร็วๆนี้ค่ะ.....
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น